البته من از جنبه هاى معنوى و روحى و الهىِ آن بزرگوار حرفى نمى توانم بزنم. من كوچك تر از اين هستم كه آن جنبه ها را درك كنم. حتّى اگر كسى درك هم بكند، نمى تواند آن چنان كه حقِ آن حضرت است، او را توصيف و بيان كند. آن جنبه هاى معنوى، عالم جداگانه اى است.
از امام صادق عليه الصّلاة والسّلام روايت شده است كه فرمود: «انّ فاطمة كانت محدّثة؛» آن بزرگوار «محدّثه» بود. يعنى فرشتگان بر او فرود مى آمدند، با او مأنوس مى‌شدند و با او سخن مى‌گفتند. اين، مشخّصه اى است كه روايات متعدّدى درباره آن وجود دارد. «محدّثه» بودن مخصوص شيعه هم نيست. شيعه و سنّى معتقدند كه در دوران اسلام، كسانى بوده اند يا مى توانسته اند وجود داشته باشند كه فرشتگان با آن ها سخن بگويند. مصداق اين در روايات ما، فاطمه زهراست. در روايت امام صادق عليه الصّلاة و السّلام چنين است كه فرشتگان الهى نزد فاطمه زهرا سلام اللَّه عليها مى آمدند؛ با او حرف مى زدند و آيات الهى را بر او مى‌خواندند؛ همان تعبيراتى كه نسبت به مريم، عليهاالسلام در قرآن هست كه: «ان اللَّه اصطفيك و طهّرك و اصطفيك على نساء العالمين.» اين عبارات را فرشتگان به فاطمه زهرا سلام اللَّه عليها خطاب مى كردند و مى گفتند: «يا فاطمة، انّ اللَّه اصطفيك و طهَّرك؛» خدا تو را برگزيده و پاك قرار داده است. «و اصطفيك على النساء العالمين؛» تو را بر زنان عالم برترى داده است. بعد امام صادق، عليه الصّلاة والسّلام، در همين روايت مى فرمايد: يك شب كه ملائكه با آن حضرت مشغول صحبت بودند و اين تعبيرات را مى كردند، فاطمه زهرا سلام اللَّه عليها به آنها فرمود: «أليست المفضّلة على نساء العالمين مريم؟» يعنى آن زنى كه خداى متعال فرموده است «واصطفيك على نساء العالمين» آيا مريم نيست كه خدا او را بر زنان عالم برگزيد؟ ملائكه در جواب، به فاطمه زهرا سلام اللَّه عليها عرض كردند: «مريم نسبت به زنان دوران خودش برگزيده بود و تو نسبت به زنان همه دوران ها - از اوّلين و آخرين - برگزيده هستى». اين چه مقام معنوى والايى است! انسان عادّى - مثل ما - نمى‌تواند اين عظمت و رتبه را به درستى، حتّى در ذهن خود، تصوّر كند. يا در روايتى از اميرالمؤمنين عليه الصّلاة والسّلام، نقل شده است كه فاطمه زهرا سلام اللَّه عليها به ايشان مى‌گويد: «ملائكه مى‌آيند و مطالبى را به من مى‌گويند.» اميرالمؤمنين به ايشان مى‌گويد: «وقتى صداى ملك را شنيدى، به من بگو تا آنچه را مى شنوى بنويسم.» و اميرالمؤمنين، آن چه را كه ملائكه به فاطمه زهرا سلام اللَّه عليها املا مى كردند نوشت و اين، كتابى شد كه در نزد ائمّه ما عليهم السّلام بود و هست و «مُصْحَفُ فاطمة» يا «صَحيفَةُ فاطمة» ناميده مى شود.
در روايات متعدّدى است كه ائمّه عليهم السّلام، براى مسائل گوناگون خود، به «مصحف فاطمه» رجوع مى كردند. بعد امام مى فرمايد: «انه ليس فيها حلال و حرام»؛ در اين كتاب، احكام حلال و حرام نيست. اما «فيها علم ما يكون»؛ بلكه همه حوداث جارى بشرى در دوران هاى آينده، در اين كتاب هست. اين، چه دانش والايى است! اين، چه معرفت و حكمت بى نظيرى است كه خداى متعال به يك زن در سنين جوانى بخشيده! اين، مربوط به مسائل معنوى است.
منبع : http://farsi.khamenei.ir
