پیغمبر اسلام هنوز در خیبر بود یا در راه بازگشت به مدینه بود که خبر بازگشت جعفر را از حبشه بدو دادند و رسول خدا(ص)به قدرى از بازگشت او خورسند شد که فرمود:
«ما أدرى بأیهما أسر بفتح خیبر أم بقدوم جعفر»!
[نمى‏دانم کدام یک از این دو خبر براى من خورسند کننده‏تر بود:خبر فتح خیبر یا خبر ورود جعفر!]
و چون به مدینه آمد جعفر بن ابیطالب به استقبال آن حضرت شتافت و رسول خدا پیش رفته او را در آغوش کشید و میان دیدگانش را بوسید و بر طبق روایت کلینى(ره)و شیخ طوسى به او فرمود:
آیا عطیه‏اى به تو ندهم؟و بخششى به تو نکنم؟
جعفر عرض کرد:چرا یا رسول الله!
مردم گمان کردند پیغمبر اسلام مى‏خواهد طلا و نقره‏اى به او بدهد از این رو همگى خیره شده گردن کشیدند و رسول خدا(ص)نماز جعفر را به او تعلیم فرمود ودر فضیلت و ثواب آن بدو گفت:
اگر بتوانى هر روز بخوان و گرنه دو روز یک مرتبه و گرنه هفته‏اى یکبار و گرنه ماه و سالى یک مرتبه این نماز را بخوان که خدا گناهانى که در ما بین آن دو کرده‏اى مى‏آمرزد؟
در حدیث دیگرى است که فرمود:من چیزى را به تو یاد دادم که اگر هر روز آن را انجام دهى از دنیا و آنچه در آن است براى تو بهتر است. (8)

- پینوشتها -

8.نگارنده گوید پیش از این،داستان هجرت به حبشه را در بخش چهارم به تفصیل ذکر کردیم و در آنجا اشاره شد که آخرین دسته از مهاجرین که از حبشه بازگشتند جعفر بن ابیطالب و همراهان او بودند که جمعا شانزده تن بودند و از آن جمله ام حبیبه دختر ابو سفیان بود که چون شوهرش عبید الله بن جحش در حبشه به دین نصارى در آمد ام حبیبه از او جدا شد و رسول خدا(ص)چون از ماجرا مطلع شد او را به عقد خویش در آورد به شرحى که قبلا گذشت.

نوشتن دیدگاه