پیش از این گفتیم که بنا به گفته اهل تاریخ:عبد المطلب در وقتى که چاه زمزم را حفر مى‏کرد و دچار اعتراض قریش گردید نذر کرد که اگر خداى تعالى ده پسر بدو داد یکى از آنها را در راه خدا قربانى کند. (16)

خداى تعالى نیز حاجتش را روا کرد و از زنهاى متعددى که به همسرى برگزید ده پسر بدو عطا فرمود به نامهاى:عبد الله،حمزه،عباس،ابو طالب،زبیر،حارث،حجل،مقوم،ضرار،ابو لهب.

و دختران عبد المطلب نیز شش تن بودند به نامهاى:

صفیه،بره،ام حکیم،عاتکه،أمیمه،أروى.که اینها هر یک و یا هر چند تن از یک مادر بودند بدین شرح:

مادر عبد الله،ابو طالب،زبیر و دختران عبد المطلبـجز صفیهـفاطمه دخترعمرو بن عائذ مخزومى بود.

و مادر حمزه و مقوم و حجل و صفیه:هاله،دختر وهیب بن عبد مناة بوده.

و مادر عباس و ضرار:نتیله دختر جناب بن کلیب است.

و مادر حارث بن عبد المطلب:سمراء دختر جندب بن حجیر،و مادر ابو لهب:لبنى دختر هاجر بن عبد مناف بن ضاطر است.

و گویند:هنگامى که مرگ عبد المطلب فرا رسید دختران خود را طلبید و بدانها گفت:دوست دارم پیش از مرگ بر من بگریید و برایم مرثیه گویید،تا آنچه پس از مردنم مى‏خواهید بگویید من آن را قبل از مرگ خود بشنوم.آنها نیز به دستور پدر عمل کرده و هر کدام مرثیه‏اى گفت،که در تواریخ به تفصیل ذکر شده.

- پینوشتها -

16.ناگفته نماند که از نظر مذهبى متعلق نذر باید کار مرجوحى نباشد،حالا آیا در آن زمان وضع نذرهایى که مى‏کرده‏اند چگونه بوده است ما نمى‏دانیم،و بر فرض صحت این داستان شاید در آن وقت چنین شرطى در نذرهایى که مى‏کرده‏اند وجود نداشته و این گونه نذرها هم صحیح بوده است و الله اعلم.

نوشتن دیدگاه