تبعيض ميان فرزندان، در روحيه فرزندان آثار نامطلوبى به جا مى نهد. والدين نبايد به يكى از فرزندان محبت فراوان نشان دهند، ولى با ديگرى، سرد و عادى برخورد كنند. اين گونه برخوردها، بذر حسادت و دشمنى را در فرزندان، بارور و آنان را به عقده خود كم بينى دچار مى سازد. درگيرى هاى خانوادگى و اختلال در تعادل روانى از مهم ترين پى آمدهاى اين گونه برخوردهاست. بكوشيم هميشه محبت را به مساوات ميان فرزندانمان تقسيم كنيم; زيرا پيامبر گران قدر اسلام مى فرمايد:

إِنَّ اللهَ تَعالى يُحِبُّ أَنْ تَعْدِلوا بَيْنَ اَوْلادِكُمْ حَتّى فِى الْقُبَلِ.(64)

خداوند، عدالت و برابرى ميان فرزندان را دوست دارد، حتى در بوسه.

بنابراين، پدر و مادر هيچ گاه نبايد ميان فرزندان خود با تبعيض رفتار كنند; يعنى به بعضى، امتيازهاى بيشترى بدهند و برخى ديگر را از آن امتيازها محروم كنند. چنين كارى، حسات فرزندان را به يكديگر برمى انگيزد و كانون گرم خانواده را از آموزشگاه مساوات و يكسان نگرى، به محيط پرآشوب و جدال تبديل مى كند. والدين بايد بكوشند روح لطيف و آسيب پذير كودكان را از بحران هاى روحى دور نگاه دارند. پيامبر ارجمند اسلام براى كودكان احترام و ارزش فوق العاده اى قائل بود. ايشان مى فرمايد:

اِتَّقُواللهَ وَاعْدِلوُا بَيْنَ اَوْلادِكُمْ كَما تُحِبُّونَ أَنْ يَبَرُّوكُمْ.(65)

از خدا بترسيد و ميان فرزندان خود به عدالت رفتار كنيد. همان گونه كه مى خواهيد با شما به نيكى رفتار كنند.

- پى‏نوشت‏ها -

(64) - نهج الفصاحة، ش 754.
(65) - همان، ش 36.

نوشتن دیدگاه