بسيارى از انسان ها با اينكه حق را تشخيص مى دهند، ولى از بيان صريح و آشكار آن خوددارى مى كنند. اين گريز از اداى حق و حقيقت، دلايل گوناگونى دارد. گاهى براى تضييع حقوق ديگران است. زمانى، به خاطر رنجشى است كه از طرف مقابل دارند و مى خواهند بدين وسيله، او را ناراحت كنند و مايه آرامش خود را فراهم آورند. گاهى هم ممكن است با اينكه در قلب، تمايل خاصى به اداى حق دارند، ولى ابهت و قدرت زورمندان، آنان را از بيان واقعيت بازمى دارد. اين در حالى است كه بر اساس آموزه هاى آزادى بخش اسلام، هر انسان مسلمان و آزاده اى وظيفه دارد به كمك مظلوم بشتابد. رسول آزادمردان جهان مى فرمايد:

لا تَمْنَعَنَّ اَحَدَكُمْ مَهابَةُ النّاسِ أَنْ يَقُومَ بِالْحَقِّ إِذا عَلِمَهُ.(22)

مبادا ابهت مردم، شما را از اقامه حق باز دارد.

- پى‏نوشت‏ها -

(22) - همان، ش 2488.

نوشتن دیدگاه