تأکید امام هادی (علیه السلام) بر زیارت حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) همزمان با سخت گیری های متوکل و زیارت ایشان در نجف اشرف از مرقد حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) زیارت معروف غدیریه، میراث گران بهای امام هادی (علیه السلام) است که با سندهای معتبر به ما رسیده است
زیارت نامه‌های عمیقی که از امام هادی (علیه السلام) روایت شده یکی از بهترین بسترها برای مبارزه با متوکل و حفظ مناقب اهل بیت (علیهم السلام) در مقابله با بغض و عداوت حاکم عباسی بود.

آیت الله نجم الدین طبسی (استاد درس خارج مهدویت) به حدیث گران بهایی از امام های (علیه السلام) اشاره کردند که: حضرت عبدالعظیم (علیه السلام) از امام هادى (علیه السلام) چنین روایت مى کند :
«إنَّمَا اتَّخَذَ اللّه ُعَزَّوَجَلَّ إبراهِیمَ خَلیلاً لِکَثرَةِ صَلاتِهِ عَلى مُحَمَّدٍ و أهلِ بَیتِهِ علیهم السلام؛ خداوند متعال، ابراهیم (علیه السلام) را دوست خود برگرفت ؛ زیرا او بر محمّد و اهل بیت (علیهم السلام) او بسیار درود مى فرستاد.»
در حقیقت تأکید امام هادی (علیه السلام) بر ولایت مداری و دوستی نسبت به اهل بیت (علیهم السلام) امر تازه و جدیدی به نظر نمی رسد چرا که امتداد تأکیدات ائمه معصوم (علیهم السلام) که برخاسته از تأکیدات پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) و برگرفته از خود قرآن است.
وی در ادامه به آیات ولایت در قرآن کریم استناد کرد و گفت: در سوره مبارکه شوری آیه 23 آمده است «قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى‏» همچنین آیات 33 و 56 سوره مبارکه احزاب «إِنَّما یُریدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهیرا» و «إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلیما» نیز به موضوع ولایت و دوستی اهل بیت در قرآن اشاره مستقیم دارد.
این استاد حوزه بیان داشت: همه ائمه طاهرین (علیهم السلام) روی ولایت و صلوات بر ائمه (علیهم السلام) تأکید می کردند تا آنجا که استجابت دعا منوط به صلوات بر محمد و آل محمد(ع) است. منتهی تأکید امام هادی (ع) و به اصطلاح اشاره به مقام والای ابراهیم (ع) و عظمت رسیدن به این مقام که در اثر صلوات زیاد به اهل بیت بوده توجه ما را به مسائل سیاسی زمان حضرت هادی (ع) نیز جلب می کند.
آیت الله طبسی تأکید کردند : نقل این احادیث از امام هادی (ع) در مقطع حساس تاریخی، حکایت از شرایط سیاسی خاص در زمان حضرت می کند به نحوی که می طلبد امام هادی (ع) این معنا را ذکر کند و به آن تأکید کند.
وی به متوکل عباسی اشاره کرد و مقطع زمانی امام هادی (ع) را یکی از سخت ترین مقاطع تاریخ اسلام دانست و گفت: متوکل ناصبی بود و از دشمن ترین حکام عباسی نسبت به اهل بیت بود ؛ دشمنی و عداوت متوکل با اهل بیت و اینکه وی فردی ناصبی بوده است از طرف اهل سنت نیز نقل شده است؛ ذهبی در شرح حال متوکل تصریح می کند که وی فردی ناصبی بود؛ ناصبی بدان معنا است که دین وی داشتن بغض نسبت به علی بن ابی طالب (ع) است. همچنین ابن اثیر نیز در کتاب الکامل اشاره می کند که متوکل قبر شریف امام حسین (ع) و ساختمان های اطراف را تخریب می کند و آنجا را به محل کشت و کشاورزی مبدل می کند وی زوار امام حسین (ع) را تهدید کرد که تا سه روز فرصت دارند که آنجا را ترک کنند وگرنه به سیاهچال خواهند افتاد.
این استاد حوزه در ادامه گفت: متوکل جلسات عیش و شب نشینی داشت و در آن به تمسخر و استهزاء اهل بیت (علیهم السلام) می پرداخت؛ حتی وی به سلفی ها که دشمنی آنان برای همه واضح و روشن است زمینه و بستر برای فعالیت داده بود. لذا این شرایط حساس ایجاب می کرد که امام هادی (علیه السلام) رسالت و مسئولیت خودش را راستای پاسداری از ولایت و حراست و نگهداری از حریم امامت و حفظ جایگاه ، فضائل و مقامات اهل بیت (علیهم السلام) تأکید داشته باشد.
آیت الله طبسی اظهار داشت: در آن مقطع حساس امام هادی (علیهم السلام) گاهی زیارت جامعه کبیره را مطرح می کند که نمونه بارزی از توصیف اهل بیت (علیهم السلام) است .یا هنگام ورود به عراق به زیارت نجف اشرف می روند و زیارت معروف غدیریه را که 150 منقبت از فضایل امیرالمؤمنین (علیه السلام) را روایت می کنند که با سندهای معتبر به ما رسیده است و حتی گاهی افراد را نائب می کردند که از سوی ایشان به زیارت کربلا مشرف شوند و آنجا برای امام دعا کنند.
استاد درس خارج مهدویت در پایان گفت: تأکید امام هادی(علیهم السلام) به زیارت کربلا در زمانی که متوکل دستور ویران کردن قبر اباعبدالله الحسین (ع) را صادر می کند معانی خاصی دارد. زمانی که امام هادی (علیهم السلام) به مقامات حضرت ابراهیم (علیهم السلام) اشاره می کنند و آن را نتیجه صلوات بر محمد و آل محمد می دانند در حقیقت نوعی ابراز مخالفت شدید با متوکل است البته تمام این احادیث عین واقعیت و حقیقت است هر چند که ابراز آن در شرایط حساس تاریخی مبارزه با ظالمین است و به نوعی برای مردم تببین صراط مستقیم باشد.

نوشتن دیدگاه