مقاله ها

نام و نام خانوادگی: محمدرضا
سن : 38
متن سؤال :  
بسم الله الرحمن الرحیم  
باتوجه به اینکه اختلاف شیعه واهل سنت رادر بعد از خواندن سوره حمد می دانم ولی می خواهم بیشتر بدانم که چرا شیعه الحمدالله می گوید البته نقش تشکر به خاطر وجود امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را می دانم و اهل سنت برای آمدنش آمین می گویند ولی دوست دارم کامل تر بدانم.

پاسخ :
اينکه شيعه بعد از اتمام سوره‌ی مبارکه‌ی حمد، در نماز، گفتن «الحمدلله ربّ العالمين» را مستحبّ می‌داند، ارتباطی به تشکّر بخاطر وجود امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ندارد ، چنانچه «آمين» گفتنِ اهل سنّت نيز مربوط به آمدنش نيست.
بلکه گفتن «آمين» توسّط اهل سنّت ، پس از «و لا الضّالّين» ، بر اساس بدعتی است که در زمان خلفاء گذاشته شده و رواج يافته است.
و با توجّه به اينکه «آمين» کلمه‌ای است غير قرآن و دعا و ذکر (و حتی بعضی گفته‌اند غيرعربی است)، و گفتنِ چنين کلمه‌ای (که نه قرآن است و نه دعا و نه ذکر) در نماز، سبب بطلان آن می‌شود،  اهل بيت (عليهم السلام) از گفتن آن در نماز، نهی فرموده‌اند، و آن را حرام و موجب بطلان نماز دانسته‌ اند.
گفتن «الحمد لله ربّ العالمين» پس از حمد، در نماز، بر اساس توصيه‌ی ائمّه (علیهم السلام) از مستحبّات نماز بحساب می‌ آيد.

اما از جهت معنی :
«آمين» ـ بدون تشديد ميم ـ ، به معنای «اِسْتَجِبْ» : ـ برآورده بفرما ـ می‌باشد ،
بنابراين، معنای آن اقتضا می‌کند که پس از دعا و طلب حاجت به درگاه خدا گفته شود. يعنی قاعدتاً بايد اوّل دعا کرد، و سپس با گفتن «آمين»، استجابت آن دعا را از خداوند خواست.از اينجا فهميده می‌شود مناسبت آن با گفتنش در پايان سوره‌ی حمد؛ زيرا نيمه‌ی دوّم اين سوره، دعا و درخواست است؛ چون از خداوند می‌خواهيم که ما را به راه مستقيم (که همان راه مُنعَمٌ عليهم است ، و نه راه مغضوب عليهم و نه گمراهان) هدايت و راهنمايی فرمايد. لذا اهل سنّت، پس از اين دعا ، با گفتن «آمين»، مجدّداً درخواست استجابتِ همان دعا را از خداوند می‌کنند.
و چنانچه می‌دانيم، «الحمدلله ربّ العالمين» بهترين و بالاترين تشکّر و سپاسگزاریِ زبانی از خداوند است.
بنابراين قاعدتاً جايی گفته می‌شود که نعمتی از طرف خداوند به بنده برسد، آنگاه بنده با اين جمله، تشکّر و سپاس خود را بخاطر آن نعمت ، به درگاه خداوند، عرضه کند.
لذا شيعه ، پس از درخواست هدايت و راهنمايی به صراطِ مستقيمِ ولايت ، چون خود را دارای درجاتی از اين نعمت عظمی می‌يابد، زبان به شکر و سپاس از خداوند متعال می‌گشايد، و او را بخاطر اِنعام و اِحسانش حمد و ستايش می‌کند. يعنی در واقع ، هم بر آنچه از «هدايت به صراط مستقيم» به او عطا شده تشکّر می‌ کند، و هم درجات بالاترِ اين نعمت هدايت را درخواست می ‌کند.
و الحمدلله‌ ربّ ‌العالمين

نوشتن دیدگاه