الباب الثامن و الثلاثون زيارة الانبياء الحسين بن على عليه السلام
متن:
حدثنى الحسن بن عبد الله، عن ابيه، عن الحسن بن محبوب، و عن اسحاق بن عمار قال: سمعت ابا عبد الله عليه السلام يقول: ليس نبى فى السماوات (والارض) الا يسالون الله تعالى ان ياذن لهم فى زيارة الحسين عليه السلام ففوج ينزل و فوج يصعد.
باب سى و هشتم زيارت انبياء عليه السلام حضرت حسين بن على عليه السلام را
ترجمه:
(حديث اول)
حسن بن عبد الله، از پدرش، از حسن بن محبوب از اسحق بن عمار وى مى گويد:
از امام صادق عليه السلام شنيدم كه مى فرمودند:
نيست پيغمبرى در آسمان ها و زمين مگر آنكه از خداوند متعال درخواست دارند كه به ايشان اذن داده شود تا حضرت حسين بن على عليه السلام را زيارت كنند پس فوجى از آسمان نازل شده و به زيارت آن جناب رفته و فوجى پس از زيارت به آسمان مى روند.
متن:
و عنه، عن ابيه، عن الحسن بن محبوب، عن الحسين بن بنت ابى حمزه الثمالى قال: خرجت فى آخر زمان بنى مروان الى زيارة قبر الحسين عليه السلام مستخفيا من اهل الشام، حتى انتهيت الى كربلاء فاختفيت فى ناحية القرية حتى اذا ذهب من الليل نصفه اقبلت نحو القبر، فلما دنوت منه اقبل نحوى رجل فقال لى: انصرف ماجورا؛ فانك لا تصل اليه، فرجعت فزعا حتى اذا كاد يطلع الفجر اقبلت نحوه حتى اذا دنوت منه خرج الى الرجل فقال لى: يا هذا انك لا تصل اليه، فقلت له: عافاك الله و لم انا اخاف ان اصبح فيقتلوننى اهل الشام ان ادركونى ههنا قال: فقال لى: اصبر قليلا فان موسى بن عمران عليه السلام سال الله ان ياذن له فى زيارة قبر الحسين فاذن له، فهبط من السماء فى سبعين الف ملك فهم بحضرته من اول الليل ينتظرون طلوع الفجر ثم يعرجون الى السماء، قال: قلت له: فمن انت عافاك الله؟ قال: انا من الملائكة الذين امروا لجرس قبر الحسين عليه السلام و الاستغفار لزواره، فانصرفت و قد كاد ان يطير عقلى لما سمعت منه، قال: فاقبلت لما طلع الفجر نحوه فلم يحل بينى و نحوه فلم يحل بينى و بينه احد فدنوت من القبر و سلمت عليه و دعوت الله على قتلته و صليت الصبح و اقبلت مسرعا مخافُة اهل الشام.
ترجمه:
(حديث دوم)
حسن بن عبد الله، از پدرش، از حسن بن محبوب، از حسين بن بنت ابى حمزه الثمالى، وى مى گويد:
اواخر حكومت بنى مردان بود كه من براى زيارت قبر حضرت حسين بن على عليه السلام در حالى كه از اهل شام پنهان مى داشتم از شهر كوفه خارج شده تا به كربلاء رسيدم.
پس در جائى مخفى شدم تا نيمى از شب گذشت سپس از مكان خود بيرون آمده و به طرف قبر رفتم وقتى نزديك شدم مردى بطرف من آمد و گفت:
برگرد كه ماجور و مثاب مى باشى و تو به قبر دست رسى ندارى.
پس نالان و با فزع و جزع برگشته تا نزديك طلوع صبح شد سپس به طرف قبر بازگشته تا نزديك آن شدم باز همان شخص به طرف من آمد و گفت: اى شخص تو دست رسى به قبر ندارى.
به او گفتم: خدا سلامتت بدارد چرا من به قبر دست رسى ندارم؟ در حالى كه من از كوفه به نيت زيارت آن حضرت آمده ام بنابراين تقاضا دارم بين من و بين قبر حائل نشوى تا زيارت كرده و سريع برگردم زيرا هراس دارم صبح شود و اهل شام من را در اينجا ديده و اقدام به كشتنم كنند.
راوى مى گويد:
آن شخص به من گفت: كمى صبر كن زيرا حضرت موسى بن عمران عليه السلام از خداوند متعال درخواست نموده كه به او اذن زيارت قبر حسين بن على عليه السلام را بدهد و حقتعالى به وى اذن داده لذا وى با هفتاد هزار فرشته از آسمان به زير آمده و هم اكنون در محضر امام عليه السلام بوده و آن جناب را زيارت كرده و انتظار مى كشند صبح طلوع كرده تا به آسمان بروند.
راوى مى گويد: به آن شخص گفتم:
خدا سلامتت بدارد كيستى؟
گفت: من از فرشتگانى هستم كه مامور حفاظت و حراست قبر حسين بن على عليه السلام و طلب آمرزش براى زوار آن جناب مى باشند.
پس برگشتم و نزديك بود بخاطر آنچه از او شنيده بودم عقلم بپرد.
وى مى گويد:
هنگامى كه صبح طلوع كرد جلو رفته كسى حائل و مانع نشد پس نزديك به قبر شده و سلام نمودم و كشنده گان آن حضرت را نفرين كرده و در همانجا نماز صبح را بجا آورده و بجهت خوف و هراسى كه از اهل شام داشتم سريع برگشتم.
متن:
حدثنى محمد بن عبد الله الحميرى، عن ابيه، عن هارون بن مسلم، عن عبد الرحمن بن (عمرو بن) الاشعث، عن عبد الله بن حماد الانصارى، عن ابن سنان، عن ابى عبد الله عليه السلام قال: سمعته يقول: قبر الحسين بن على صلوات الله عليهما عشرون ذراعا فى عشرين ذراعا مكسرا روضة من رياض الجنة، و منه معراج الملائكة الى السماء و ليس من ملك مقرب و لا نبى مرسل الا و هو يسال الله ان يزوره، ففوج يهبط و فوج يصعد.
ترجمه:
(حديث سوم)
محمد بن عبد الله حميرى از پدرش، از هارون بن مسلم، از عبد الرحمن بن عمرو اشعث، از عبد الله بن حماد الانصارى، از ابن سنان، از حضرت ابى عبد الله عليه السلام نقل كرده، وى مى گويد:
از آن حضرت شنيدم كه مى فرمودند:
مساحت قبر حسين بن على صلى الله عليه و آله بيست ذراع در بيست ذراع بوده و آن باغى است از باغ هاى بهشت و از آنجا فرشتگان به آسمان عروج مى كنند و هيچ فرشته مقربى و نبى مرسلى نيست مگر آنكه از خدا طلب زيارت آن را مى كند لذا فوجى از آسمان به زمين آمده تا آن زيارت كرده و فوجى پس از زيارت از زمين به آسمان مى روند.
متن:
حدثنى ابى؛ و اخى؛ و جماعة مشايخى رحمهم الله عن محمد بن يحيى؛ و احمد: ادريس، عن حمدان بن سليمان النيسابورى، عن عبد الله بن محمد اليمانى، عن منيع بن حجاج، عن يونس، عن صفوان الجمال قال: قال لى ابو عبد الله عليه السلام لما اتى الحيرة هل لك فى قبر الحسين عليه السلام؟ قلت: و تزوره جعلت فداك؟ قال: و كيف لا ازوره و الله يزوره فى كل ليلُة جمعة يهبط مع الملائكة اليه و الانبياء و الاوصياء و محمد افضل الانبياء، و نحن افضل الاوصياء، فقال صفوان جعلت فداك فنزوره فى كل جمعة حتى ندرك زيارة الرب؟ قال: نعم، يا صفوان الزم ذلك تكتب لك زيارة قبر الحسين عليه السلام، و ذلك تفضيل و ذلك تفضيل.
ترجمه:
(حديث چهارم)
پدر و برادرم و جماعتى از اساتيدم، از محمد بن يحيى و احمد بن ادريس، از حمدان بن سليمان نيشابورى از عبد الله بن محمد اليمانى، از منيع بن حجاج، از يونس، از صفوان جمال نقل كرده اند كه وى گفت:
وقتى حضرت ابو عبد الله عليه السلام به حيره تشريف آوردند به من فرمودند: آيا مايل به زيارت قبر حسين عليه السلام هستى؟
عرض كردم: فدايت شوم آيا قبر آن حضرت را زيارت مى كنى؟
حضرت فرمودند:
چگونه آن را زيارت نكنم و حال آنكه خداوند متعال در هر شب جمعه با فرشتگان و انبياء و اوصياء به زمين هبوط كرده و او را زيارت مى كنند.
البته حضرت محمد صلى الله عليه و آله افضل انبياء و ما افضل اوصياء هستيم.
(طبق فرموده مرحوم مجلسى مقصود از زيارت حق تعالى، انزال رحمت هاى خاصه اش بر آن حضرت و زوار آن جناب مى باشد).
سپس صفوان عرض كرد: فدايت شوم پس، هر شب جمعه قبر آن حضرت را زيارت كرده تا بدين وسيله زيارت پروردگار را نيز كرده باشيم؟
حضرت فرمودند: بلى،اى صفوان ملازم اين باش برايت زيارت قبر حسين عليه السلام را مى نويسند و اين تفضيلى است و اين تفضيلى است (يعنى زيارت قبر حسين عليه السلام اين فضيلت را دارد كه در آن زيارت پروردگار نيز مى باشد).
متن:
وحدثنى القاسم بن محمد بن على بن ابراهيم الهمدانى، عن ابيه، عن جده، عن عبد الله بن حماد الانصارى، عن الحسين بن ابى حمزةُ قال: خرجت فى آخر زمان بنى امية (كذا) و ذكر مثل الحديث المتقدم فى الباب.
و حدثنى ابى رحمه الله و جماعة مشايخى، عن احمد بن ادريس، عن العمركى بن على البوفكى، عن عدة من اصحابنا، عن الحسين بن محبوب، عن الحسين بن ابنة ابى حمزة الثمالى قال: خرجت فى آخر زمان بنى مروان و ذكر مثل حديث الذى مر فى اول الباب سواء.
ترجمه:
قاسم بن محمد بن على بن ابراهيم همدانى از پدرش، از جدش از عبد الله بن حماد انصارى از حسين بن ابى حمزه نقل كرده كه وى گفت:
در اواخر حكومت بنى اميه من از هشر خود خارج شدم و سپس مثل حديثى را كه قبلا نقل كرديم (حديث دوم از همين باب) نقل نموده:
و پدرم رحمة الله عليه و جماعتى از مشايخ اساتيدم از احمد بن ادريس از عمركى بن على بوفكى، از عده اى از اصحاب از حسن بن محبوب، از حسين بن ابنة ابى حمزُة الثمالى نقل كرده اند كه وى گفت:
در اواخر حكومت بنى مروان از شهر خود خارج شدم و سپس نظير حديثى را كه قبلا نقل نموديم (حديث دوم از همين باب) نقل كرده است.
----------------------------------------------------------------------------------------
نام مولف: ابى القاسم جعفر بن محمد بن جعفر بن موسى بن قولويه القمى
نام مترجم: سيد محمد جواد ذهنى تهرانى

نوشتن دیدگاه