بلاذری عالم عُمَری می نویسد :
حدَّثَنَا خَلَفٌ حَدَّثَنَا عَبْدُ الْوَارِثِ بن سعید عَنْ سَعِیدِ بْنِ جُمْهَانَ عَنْ سَفِینَةَ مَوْلَى أُمِّ سَلَمَةَ
أَنَّ النَّبِیَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ کَانَ جَالِسًا فَمَرَّ أَبُو سُفْیَانَ عَلَى بَعِیرٍ وَمَعَهُ مُعَاوِیَةُ وَأَخٌ لَهُ ، أَحَدُهُمَا یَقُودُ الْبَعِیرَ وَالآخَرُ یَسُوقُهُ،
فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: لَعَنَ اللَّهُ الْحَامِلُ وَالْمَحْمُولُ وَالْقَائدُ وَالسَّائِقُ.
از ام سلمه منقول است که پیامبر خدا(ص)، جایی نشته بود که ابو سفیان رد شد و سوار بر چهار پایی بود، و معاویه و برادرش همراه او بودند که یکی حیوان را می راند و دیگری از پشت پی می کرد،
پس رسول الله (ص) فرمودند :
خدا لعنت کند حمل کننده و حمل شونده و راه برنده و دنبال کننده را.
أنساب الأشراف، تألیف بلاذری، جلد ۵، صفحه ١٣۶
برای دیدن تصویر در اندازه بزرگتر بر روی آن کلیک کنید