روزی مردی نصرانی را آوردند که با زنی هاشمی زنا کرده بود. همین که چشمش به مأمون افتاد مسلمان شد! مأمون عصبانی شد و از فقها پرسید: «این شخص را چه باید کرد»؟ گفتند: «اسلام‌آوردن گناهان قبل او را از بین می‌برد»! از امام رضا (علیه السلام) پرسید، فرمود: «او را بکش، زیرا او موقعی که شکنجه و کیفر را مشاهده کرد، اسلام آورد. خداوند می فرماید: فَلَمَّا رَأَوْا بَأْسَنا قالُوا آمَنَّا بِاللهِ وَحْدَهُ».
أُتِیَ الْمَأْمُونُ بِنَصْرَانِیٍ قَدْ فَجَرَ بِهَاشِمِیَّهًٍْ فَلَمَّا رَآهُ أَسْلَمَ فَغَاظَهُ ذَلِکَ وَ سَأَلَ الْفُقَهَاءَ فَقَالُوا هَدَرَ الْإِسْلَامُ مَا قَبْلَهُ فَسَأَلَ الرِّضَا (علیه السلام) فَقَالَ: اقْتُلْهُ لِأَنَّهُ أَسْلَمَ حِینَ رَأَی الْبَأْسَ قَالَ اللَّهُ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ: فَلَمَّا رَأَوْا بَأْسَنا قالُوا آمَنَّا بِاللهِ وَحْدَهُ ...
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۳، ص۴۷۰ بحارالأنوار، ج۴۹، ص۱۷۲/ کشف الغمهًْ، ج۲، ص۳۰۶/ بحارالأنوار، ج۱۰، ص۳۵۱
جعفر بن رزق اللَّه می‌گوید: «مردی نصرانی را که با زنی مسلمان همبستر شده بود، پیش متوکّل آوردند. خلیفه تصمیم گرفت بر او حدّ جاری کند. در همین موقع مسلمان شد ... متوکّل جریان را برای امام هادی (علیه السلام) نوشت و حکم آن را جویا شد. امام (علیه السلام) در جواب نامه نوشت: «باید او را بزنند تا بمیرد ...» حضرت در جواب او این آیه را قرائت فرمود: بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ. فَلَمَّا رَأَوْا بَأْسَنا قالُوا آمَنَّا بِاللهِ وَحْدَهُ وَ کَفَرْنا بِما کُنَّا بِهِ مُشْرِکِینَ».
عَنْ جَعْفَرِ‌بْنِ‌رِزْقِ اللَّهِ قَالَ: قُدِّمَ إِلَی الْمُتَوَکِّلِ رَجُلٌ نَصْرَانِیٌّ فَجَرَ بِامْرَأَهًٍْ مُسْلِمَهًٍْ فَأَرَادَ أَنْ یُقِیمَ عَلَیْهِ الْحَدَّ فَأَسْلَمَ ... فَأَمَرَ الْمُتَوَکِّلُ بِالْکِتَابِ إِلَی أَبِی الْحَسَنِ الثَّالِثِ (علیه السلام) وَ سُؤَالِهِ عَنْ ذَلِکَ فَلَمَّا قَرَأَ الْکِتَابَ کَتَبَ یُضْرَبُ حَتَّی یَمُوتَ ... فَکَتَبَ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ* فَلَمَّا رَأَوْا بَأْسَنا قالُوا آمَنَّا بِاللهِ وَحْدَهُ وَ کَفَرْنا بِما کُنَّا بِهِ مُشْرِکِینَ فَلَمْ یَکُ یَنْفَعُهُمْ إِیمانُهُمْ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنا سُنَّتَ اللَّهِ الَّتِی قَدْ خَلَتْ فِی عِبادِهِ وَ خَسِرَ هُنالِکَ الْکافِرُون.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۳، ص۴۷۰ الکافی، ج۷، ص۲۳۸/ تهذیب الأحکام، ج۱۰، ص۳۸/ وسایل الشیعهًْ، ج۲۸، ص۱۴۱/ بحارالأنوار، ج۷۶، ص۹۶/ الاحتجاج، ج۲، ص۴۵۴/
