ارتباط و همبستگي و علاقه مردم قم با خاندان نبوت به قدري بود كه مأمون هنگام واگذاري مقام ولايت عهدي به حضرت رضا(عليه السلام) گفت:
"ما اَجِدُ اَحَداً يُعِينُنِي عَلي هذا الْاَمْرِ، لَقَدْ هَمَمْتُ اَنْ اَجْعَلَ اَهْلُ قُمْ شِعاري ودِثارِي؛
كسي را نمي يابم كه در اين كار(واگذاري ولايت عهدي به امام رضا(عليه السلام)) مرا ياري كند، تصميم قطعي گرفته ام مردم قم را ياران باطني و ظاهري خود قرار دهم."(1)
در ماجراي كشمكش مردم قم با هارون و سپس با مأمون، كه قبلاً به طور كوتاه سخن به ميان آمد، مأمون ناچار شد كه حكومت قم را به"هرثَمه" كه از رجال بزرگ و با نفوذ شعيه بود، واگذار كند، تا به اين وسيله مردم قم را از خود راضي نگهدارد.
همچنين مقتدر(هيجدهمين خليفه عباسي) در سال 296 هـ .ق،"حسين بن حمدان" را كه از شيعان با نفوذ و توانمند بود، و سال ها با بني عباس مبارزه كرده بود، حاكم قم نمود.
علامه اربلي در كشف الغمه نقل مي كند: حسين به حمدان گفت: كار اهل قم بر خليفه دشوار شد، زيرا خليفه هر كس را مي فرستاد، اهل قم با او مي جنگيدند، تا اينكه خليفه مرا همراه سپاهي به قم فرستاد، بر خلاف انتظار، اهل قم به استقبال من آمدند، و گفتند:"ما با كسي جنگ مي كنيم كه با مذهبمان مخالف باشد، و چون تو با ما هم مذهب هستي(تشيع آل حمدان، معروف است) ميان ما و تو اختلافي نيست"(2).
كوتاه سخن آن كه: مردم قم از همان آغاز ورود اسلام به اين شهر، از علاقمندان استوار خاندان پيامبر(صلّى الله عليه وآله وسلَّم) بودند و در همان عصر امامان(عليه السلام) آنچه ملك و باغ داشتند حتي بعضي از آنها خانه خود را وقف امامان(عليه السلام) كردند، و هر سال خمس اموال خود را براي امامان(عليه السلام) مي فرستادند، به آل علي(عليه السلام) احترام بسيار مي نمودند، به طوري كه قم پناهگاه آل علي(عليه السلام) بود، از اين رو تعداد امامزادگاني كه به قم آمده اند، از همه جا بيشتر است.
ارتباط اهل قم را امام صادق، امام كاظم، امام رضا، امام جواد، امام هادي و امام حسن عسكري(عليه السلام) و ناحيه مقدسه، در پيشاني تاريخ تشيع در قرن دوم و سوم هجري قمري، مي درخشد. در اينجا نظر شما را به ذكر چند نمونه جلب مي كنم:
---------------------------------------------------
(1) ـ تاريخ مذهبي قم، ص 81.
(2) ـ همان مدرك، ص 142.
------------------------------------
محمد محمدي اشتهاردي

نوشتن دیدگاه