وصولا ارحامكم، بعضى گفته اند: رحم آن كسى است كه با انسان، محرم باشد؛ و ازدواج با او حرام باشد، مثل خواهر و خاله، و عمه. ولى بعضى مى فرمايند: رحم هر كسى است كه با انسان خويشى و بستگى فاميلى دارد، به طوريكه تو و او و به يك نفر برسيد - يا از طرف مادرى و يا پدرى - و به نظر عرفى قوم و خويش باشد. شيخ بهائى در اربعين مى فرمايد: از روايات استفاده مى شود، كه حتى اگر دو نفر به چند پشت به هم برسند، باز هم رحم حساب مى شوند. بعد تاءييد مى كند نظر خود را به روايتى كه على بن ابراهيم قمى در تفسير آيه شريفه فهل عسيتم ان توليتم ان تفسدوا فى الارض و تقطعوا ارحامكم (1) فرموده: به اين كه اين آيه، در شاءن بنى اميه، نازل شده، كه خداوند، آنها را سرزنش، مى كند، كه اگر والى و حاكم در زمين شديد نزديك است در زمين فساد كنيد و رحم هايتان را قطع كنيد (اشاره به ظلم ها و ستمهايى كه نسبت به بنى هاشم نمودند، و معلوم است كه ارتباط اين دو طايفه به هم در اجداد رسول اكرم صلى الله عليه و آله بوده است) (2).
به هر حال، در روايات زيادى فرموده اند، كه صله رحم، موجب طول عمر است هم چنان كه قطع رحم، موجب كمى عمر و مردن زود رس، خواهد شد.
در بحارالانوار، از قرب الاسناد از امام صادق عليه السلام به نقل از پدرانش علهيم السلام چنين آمده است:
ان رسول الهل صلى الله عليه و آله قال ان المعروف، يمنع مصارع السوء، و ان الصدقة تطفى ء غضب الرب و صلة الرحم تزيد فى العمر و تنفى الفقر و قول لاحول ولاقوة الابالله فيها شفاء من تسعة و تسعين داء ادناها الهم (3)
راستى كه خوبى رساندن، به ديگران، مرگ بد را برطرف مى كند و صدقه دادن، غضب پروردگار را خاموش مى كند، و صله رحم، عمر را زياد و فقر را ريشه كن مى كند و گفتن لا حول و لاقوه الابالله موجب شفاى از نود و نه نوع مرض است كه از همه كمتر اندوه است.
در تفسير عياشى، از حسين بن يزيد، از جعفر بن محمد، به نقل از پدرش چنين آمده است كه فرمود:
قال رسول الله ان المرء، ليصل رحمة و ما بقى من عمره، الا ثلاث سنين فيمدها الله الى ثلاث و ثلاثين سنة و ان المرء ليقطع رحمه و قد من عمره ثلاث و ثلاثون، سنة فيقصرها، الله الى ثلاث سنين، او ادنى قال الحسين، و كان جعفر يتلوا هذه الاية يحمحواالله ما يشاء و يثبت و عنده ام الكتاب (4)(5).
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: به درستى كه چه بسا صله رحم به جا بياورد در حالى كه فقط از عمر او سه سال باقى مانده، باشد، پس خداى متعال آن را به سى و سه سال كشش دهد. و به كس چه بسا كسى قطع رحم كند؛ در حالى كه كه از عمر او سى و سه سال مانده باشد، پس خدا آن را به سال يا كمتر مبدل مى كند. بعد حضرت صادق اين آيه را خواند. آن چه را كه خدا خواسته باشد، محو و برطرف مى كند و آن چه بخواهد ثابت و استوار مى نمايد.
----------------------------------------------
1-سوره محمد، آيه 22
2-اربعين شيخ بهائى، ص 177
3-بحارالانوار، ج 74، ص 88
4-سوره رعد آيه 39
5-بحارالانوار، ج 74، ص 99
------------------------------------------
سيد محمد على جزايرى (آل غفور)

نوشتن دیدگاه