در روايت ديگرى از امام صدوق، نقل شده: براى شما روزه داران، و شيعيان، اميرالمؤ منين عليه السلام بخوانم، تا اميدوار شويم.
عن ابى بصير عن ابى عبدالله عليه السلام قال اذا كان يوم القيامة جمع الله الاولين، و الاخرين فى صعيد، واحد فتغشاهم ظلمة شديدة فيضجون الى ربهم و يقولون يا رب اكشف عنا هذه الظلمة قال فيقبل قوم يمشى النور، بين ايديهم، و قد اضاء ارض القيامة فيقول اهل الجمع هولاء، انبياء الله فيجيئهم النداء من عندالله ما هولاء بملائكة فيقول اهل الجمع هولاء الشهداء فيجيئهم النداء من عندالله ما هولاء بشهداء فيقولون من هم فيجيئهم النئداء اهل الجمع سلوهم من انتم فيقول، اهل الجمع من انتم فيقولون نحن العلويون نحن ذرية محمد رسول الله صلى الله عليه و آله نحن اولائ على ولى الله نحن المخصومون بكرامة الله نحن الامنون المطئنون فيجيئهم النداء من عندالله عز و جل اشفعوا فى محبيكم و اهل مودتكم و شعيتكم فيشفعون فيشفعون (1).
امام صادق عليه السلام فرمود: هنگامى كه روز قيامت، فرا مى رسد، خداوند تمام خلق اولين و آخرين را در يك مكان جمع مى كند پس تاريك شديدى، آن جا را فرا مى گيرد، در اين هنگام، همه به درگاه، خدا ضجه و ناله مى كنند كه خدايا اين تاريكى را از ما برطرف فرما.
پس در اين هنگام، جماعتى وارد مى شوند كه نورى، در جلوى ايشان ساطع است و تمام صحراى، محشر را نورانى مى كند. پس مردم، مى گويند: اين جماعت پيامبران، الهى هستند. ندايى از طرف خدا مى آيد، كه خير، اين ها انبياء و پيامبران، نيستند. پس مردم مى گويند: اين ها ملائكه، و فرشتگانند. باز ندا مى آيد، كه اين ها فرشتگان نيستند. پس مردم مى گويند: اين جماعت شهدا مى باشند. پس از طرف خدا ندا مى آيد كه خير اينان شهدا هم نيستند. مردم مى گويند: خدايا! پس اين جماعت كيانند؟ خطاب مى رسد: اى مردم! از خود ايشان، سوال كنيد، آن وقت، مردم از آن ها مى پرسند: شما چه كسانى هستيد؟ پاسخ مى گويند: ما منسوبين، به على بن ابيطالب عليه السلام هستيم، ما ذريه، و اولاد محمد رسول الله صلى الله عليه و آله هستيم. ما فرزندان على ولى الله هستيم، ما كسانى هستيم كه از طرف خدا مورد كرم مخصوص قرار گرفته ايم. ما امروز در امانيم. ما خاطر جمع و مطمئن ايم. در اين هنگام، از جانب خدا خطاب مى رسد كه دوستانتان، را شفاعت كنيد، شيعيان و دل باختگان خود را شفاعت كنيد، پس آنها نيز شفاعت مى كنند و پذيرفته مى شود.
برادران تمام اميدوارى، ما به دوستى، و مودت اهل، بيت است به نماز و روزه مان خيلى نمى شود اميد داشته باشيم، آرى، يك عمر على على گفته ايم، حسين حسين، گفته ايم يعنى، مى شود ما را فراموش كنند؟ شفاعت نكنند، خدايا اگر ما دست رسى به آنان نداشتيم، ايشان را به فرياد ما برسان يا اميرالمؤ منين، اگر ما شيعه خوبى نيستيم ولى شما ملاى خوبى هستى، برادران شنيديد.
امام صادق عليه السلام فرمود: اولاد على و فاطمه، در صحراى محشر نورانى هستند.
رسول اكرم صلى الله عليه و آله نيز فرموده است: من به اين فكر رفتم، كه آيا نورشان، فرق مى كند، كم و زياد دارد يا نه ولى به خاطرم آمد كه رسول اكرم صلى الله عليه و آله فرموده است.
فانه لمكتوب عن يمين، عرض الله ان الحسين مصباح الهدى و سفينة النجاة (2)
بر ساق عرش نوشته شده: به راستى كه حسين چراغ هدايت و كشتى نجات است.
----------------------------------------------
1-همان، ص 100
2-بحارالانوار، ج 36، ص 205
------------------------------------------
سيد محمد على جزايرى (آل غفور)

نوشتن دیدگاه