نكاتى در اين آيه شريف وجود دارد كه جالب و در خور دقت و اهميت است به بعضى از آن ها در تفاسير، از جمله تفسير نمونه اشاره شده است (1).
چرا آن ايام، معدود است و چرا ظرف زمان روزه، ماه مبارك رمضان قرار داده شده است؟ پاسخ: چون، قرآن، سرچشمه هدايت بشر از گمراهى و ضلالت است و آيات روشن آن باعث سعادت بشر و جداكننده حق و باطل است، در اين ماه نازل شده است در روايت اسلامى نقل شده كه همه كتابهاى آسمانى كه براى هدايت بشر نازل شده در ماه رمضان آمده است. هم تورات حضرت موسى، هم انجيل حضرت عيسى، هم زبور حضرت داوود و هم صحف حضرت ابراهيم - على نبينا و آله و عليهم السلام.
ابوبصير از امام صادق عليه السلام اينگونه نقل مى كند:
عن ابى عبدالله عليه السلام قال نزلت التوراة فى ست مضين من شهر رمضان و نزل الانجيل فى اثنتى عشرة مضت من شهر رمضان و نزل الزبور فى ثمانى عشرة مضت من شهر رمضان و نزل الفرقان فى ليلة القدر (2).
تورات در ششم ماه رمضان و انجيل در دوازدهم و زبور در هجدهم و قرآن در شب قدر نازل شده است (بنابراين روايتى از تفسير عياشى) صاحب ابراهيم در شب اول ماه و قرآن در بيست و چهارم ماه نازل شده است (3).
علت اين كه ماه رمضان، براى روزه گرفتن تعيين شده، شرافت و فضيلت و برترى اين ماه بر ساير ماههاى سال است (در روزهاى گذشته اشارتى به اين موضوع شده است) مرحوم مجلسى در بحارالانوار، باب فضيلت ماه رمضان و وجوب روزه، روايات جالب و حيرت انگيزى نقل فرموده است (4) كه فقط با در نظر گرفتن لطف و كرم خداوند متعال نسبت به بندگان، مى شود آن را پذيرفت و از باب تبرك چند نمونه از آن را نقل مى كنيم:
عن جابر بن يزيد جعفى عن ابى جعفر عليه السلام قال قال رسول الله صلى الله عليه و آله لجابر بن عبد الله يا جابر هذا شهر رمضان من صام نهاره و قام وردا من ليله و عف بطنه و فرجه و كف لسانه خرج من ذنوبه كخروجه من الشهر فقال جابر يا رسول الله ما احسن هذا الحديث فقال رسول الله صلى الله عليه و آله يا جابر و ما اشد هذه الشروط (5).
امام باقر عليه السلام فرمود: رسول خدا صلى الله عليه و آله به جابر بن عبدالله انصارى فرمود: اى جابر! اين ماه رمضان، است هر كس روز آن را روزه بدارد و پاسى از شب آن را عبادت كند و شكم و فرج خود را حفظ كند و زبانش را نگاه دارد از گناهانش خارج مى شود، همان گونه كه از ماه بيرون مى رود پس جابر عرض كرد: يا رسول الله! چه حديث خوبى! حضرت فرمود: بله جابر! اما چه شرايط سختى دارد!
----------------------------------------------
1-تفسير نمونه، ج 1، ص 361
2-وسائل الشيعه، ج 7، ص 225 از تهذيب و كافى و فقيه
3-بحارالانوار، ج 97، ص 25
4-همان، ج 96 ص 337
5-همان، ص 371
------------------------------------------
سيد محمد على جزايرى (آل غفور)

نوشتن دیدگاه