صاحب منتهی الارب می گوید: عبّاس را به صیغه مبالغه گفتند، برای شدت شجاعت و صولت او بود و عبّاس به معنای شیر بیشه نیز هست، از این رو اکثر در میدان او را به شیر غضبناک تعبیر کرده اند، عبّاس به فتح و تشدید ثانی به معنای شیر درنده است و نام عمّ پیغمبر صلی الله علیه و آله و فرزند حضرت علی علیه السلام بوده از زنی که بعد از وفات حضرت زهرا علیهاالسلام به نکاح آورده است، و چون عبّاس شجاع و مانند شیر غضبناک در جنگها حمله می کرد او را عبّاس می گفتند، اباالفضل به این جهت گویند که او را پسری بوده فضل نام که دارای کمالات صوری و معنوی بوده است و ابا القربه به این جهت گویند که از کودکی سقایی می کرد و در میان بنی هاشم مکنی به اباالقربه شد و یکی از معانی اطلس را شجاعت و درندگی نوشته اند و چون عباس شجاع و از کثرت شجاعت صفوف دشمنان را می دریده، اطلس می گفتند، یا برای آن است که رنگ صورت او سرخ تیره
[64]
رنگ (بنَفش) بوده، یا برای آن است که صورتش مو نداشته، یا برای آن است که نسبت به قبایح دشمن جسور بوده و از این جهات او را اطلس می گفتند و قمر بنی هاشم چون صورتش مانند ماه درخشان وجیه المنظر بوده، او را قمر بنی هاشم می گفتند،(32) در این قسمت، در خصوص شأن و منزلت حضرت ابوالفضل علیه السلام و رشادت آن بزرگوار در واقعه جانسوز کربلا و به مقام سقایی آن حضرت اشاره می کنیم.
32. زندگانی قمر بنی هاشم حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام : ص22.

نوشتن دیدگاه