یکی از ويژگى هاى منحصر به فرد حضرت فاطمه(سلام الله علیها) كه هيچ يك از اولياء و اوصياء، حتى امامان و پيشوايان پاك اسلام(صلوات الله عليهم اجمعين) آن را دارا نبودند، آن است كه حضرت رسول بر دستهاى حضرت زهراء بوسه زده است؛ نه يكبار، بلكه چندين بار، نه در يك جا بلكه در جاها و مواضع گوناگون.
هرگاه حضرت زهرا بر رسول خدا(صلى الله عليه و آله و سلم) وارد مى شد، حضرت دستش را گرفته و مى بوسيد و او را در جايگاه خود مى نشانيد.(1)
روزى حضرت زهرا(عليها السلام) به خدمت حضرت رسول(صلى الله عليه و آله و سلم) رسيد. حضرت از او استقبال كرده دستهايش را بوسيد و بعد به هنگام خداحافظى بار ديگر بر دستهايش بوسه زد و او را بدرقه فرمود. راوى گويد عرض كردم: اى رسول خدا چنين كارى را درباره هيچ کس، از شما نديده ام... پیامبر فرمود: من اين كار را جز به فرمان پروردگارم انجام ندادم.
در اينجا مناسب است به حديثى ساختگى كه در برخى از كتب اهل سنت آمده است اشاره كنیم، در كتاب «الاصابة فى تمييز الصحابه» به نقل از انس روايت شده كه رسول خدا(صلى الله عليه و آله و سلم) بعد از بازگشت از جنگ تبوك، هنگامى كه سعد بن معاذ انصارى به استقبال پیامبر آمد حضرت به او فرمودند: «اين چيست كه بر دستان تو مى بينم؟» عرض كرد: اين آثار سنگ و ماله كشى است كه براى گذران زندگى و مخارج اهل و عيالم زحمت مى كشم، رسول خدا دست او را بوسيده و فرمود:«اين دستى است كه آتش به آن نخواهد رسيد».(2)
سيوطى در كتاب «اللئالى المصنوعه» در رد این حدیث می گويد: اين حديث باطل است، چرا که سعد بن معاذ بعد از غزوه بنى قريظه به خاطر تيرى كه به او اصابت كرده بود از دنيا رفت و در زمان غزوه تبوك زنده نبوده است.(3)
و نیز ابن اثير در کتاب «اسد الغابه» می گويد: سعد بن معاذ در هيچ يك از غزوات رسول خدا تخلف نكرد، و كسانى كه از غزوات پيامبر تخلف كرده بودند معروف و شناخته شده اند و در بين آنها اسم «سعد» وجود ندارد و به علاوه اینکه كسى كه از جنگ تخلف كند شايسته ملامت و سرزنش است [نه دست بوسی]، حال چگونه حضرت دست او را بوسيده و با او مصافحه كرده است؟!
و اگر گفته شود: آن كسى كه حضرت رسول بر دست او بوسه زده، فرد ديگرى غير از اين سعد بن معاذ بوده است، خواهم گفت: صاحب «الاصابه» نيز به اين احتمال اشاره كرده و آن را ضعيف دانسته و گفته است كه خطيب با اسناد واهى و ابوموسى با اسناد مجعول اين را روايت كرده اند.(4).(5)
پی نوشت: (1). ملتقی البحرین، مرندی نجفی، ص 24.
(2). الاصابه فى تمييز الصحابه، ج 2، ص 38.
(3). اللئالى المصنوعه، جلال الدین سیوطی، ج2، ص154.
(4). اسد الغابه، ابن اثیر، ج2، ص338.
(5). گردآوری از: فاطمه زهرا (سلام اله علیها) شادمانی دل پیامبر(صلی الله علیه و آله)، احمد رحمانی همدانی، ترجمه: سیّد حسن افتخار زاده، دفتر تحقیقات و انتشارات بدر، قم، 1376هـ ش، چاپ سوّم، ص174-176.
