برای مشاهده تصویر در اندازه بزرگتر بر روی آن کلیک کنید

در چنین روزی در سال ۵ هجری قمری ، غزوهء خندق (احزاب) و کشته شدن عمرو بن عبدود به دست امیرالمؤمنین علیه السلام به وقوع پیوست.(۱)

در این جنگ ، مسلمانان داخل مدینه ، در اطراف شهر خندقی کندند ؛ مشرکین ۲۵ روز مدینه را محاصره کردند و از هر طرف که خواستند وارد شوند خندق بود ؛ در أثناء این کار منافقین جسارت ها به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نمودند و عمرو بن عبدود مبارز طلبید ولی کسی جرأت نکرد با او روبرو شود!

عمر بن خطاب از شجاعت های عمرو سخن گفت و در مردم ایجاد ترس کرد!
عمر که با این سخنان در دل مسلمانان رعب و وحشتی انداخته بود به عبدالرحمان بن عوف و طرفداران گفت :

اگر عمرو بر ما چیره شود همهء ما را خواهد کشت ؛ بهترین راه این است که محمد را دست بسته تحویل آنها دهیم و خودمان به قوم‌ مان ملحق شویم!!!!

اینجا بود که آیاتی از سورهء مبارکهء احزاب نازل شد [ آیات ۱۰-۱۶ ](۲)

در منابع شیعی مدارکی است که نشان می دهد در این جنگ ، شیخین آن چنان به هراس افتاده بودند که بت‌هایی را در محلی امن پنهان نمودند تا در صورت غلبهء مشرکان ، با آشکار ساختن بتان ، خود را هم آیین مشرکان نشان دهند ، به امر پیامبر صلی الله علیه و آله، امیرمومنان علیه السلام بت ها را از بین می برند (۳)
و البته به لطف رسول رحمت ، آبروی این دو نفر حفظ شده و ماجرا علنی نمی‌شود...

در چنین شرایطی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند :

چه کسی به مبارزهء عمرو می رود تا من بهشت را برایش ضمانت کنم ؟

آقا و مولایمان اسداللہ الغالب علی بن ابیطالب علیهما السلام فرمود :

من به مبارزهء او می روم .

پیامبر سکوت فرمودند و تا سه بار این کلام را فرمودند و هر سه بار امیرالمؤمنین برای مبارزه اعلام آمادگی نمودند.

 آخرالامر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله اجازه فرمودند و با دستانشان عمامه بر سر آن حضرت پیچیدند و امیرالمؤمنین حرکت کردند ؛ در این هنگام نبی خدا صلی الله علیه و آله فرمودند :

 برَزَ الايمانُ كُلّه إلي الشِّركِ كُلِّه.
 به تحقیق تمام ایمان در مقابل تمام کفر ایستاد.(۴)

بعد از آن که عمرو بن عبدود اسلام اختیار نکرد و دست از جنگ برنداشت ، امیرالمؤمنین علیه السلام او را به یک ضربت از پا درآوردند ، در این حال صدای تکبیر مسلمین بلند شد و پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمودند :

 ضربت علی علیه السلام در روز خندق از اعمال امت من تا روز قیامت افضل است.(۵)


در کتب تاریخی ، دو خلیفهء اول و دوم را "شیخین" به معنای "دو پیر و دو بزرگ" می‌نامند!



1. فیض العلام ص۷۶
2. بحارالانوار ۲۲۵،۲۳۲/۲۰
3. محتضر صص ۵۸،۵۹ ؛ بحارالانوار ۳۳۲/۳۰
4. شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید ۲۶۱/۱۳
5. شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید ۶۱/۱۹

منبع : کانال برهان

نوشتن دیدگاه