امام صادق علیه السلام فرمودند:
يَا مُفَضَّلُ! إِيَّاكَ وَ الذُّنُوبَ، وَ حَذِّرْهَا شِيعَتَنَا. فَوَ اللهِ مَا هِيَ إِلَى أَحَدٍ أَسْرَعَ مِنْهَا إِلَيْكُمْ
اى مفضّل! تو را از تمام گناهان برحذر می دارم، و تو نیز شيعيان ما را از آن بر حذر بدار.
به خدا سوگند!
رسیدن آثار گناه برای هیچکس به سرعتی که به شما می رسد، نیست.
اگر آزار و اذیّتی از سلطان به يكى از شما رسيد، قطعاً به خاطر گناهی است كه انجام داده است.
اگر یکی از شما بيمار شد، حتماً به جهت گناهى است كه انجام داده است.
اگر رزق و روزى از کسی حبس شد، صرفاً به خاطر گناهى است كه از او صادر گرديده است.
و اگر كسى مردن برايش سخت مى‌شود تا جايى كه حاضران مى‌گويند:مرگ او را در بر گرفته [و اين مثال حكايت از شدت مرگ مى‌كند. ]فقط به خاطر گناهی است که مرتکب شده است.
مفضل گويد: چون حضرت آنچه بر من ظاهر شد (از ناراحتى و اندوهى كه از گفتار امام عليه السّلام در باره اثر گناهان شنيدم) مشاهده كرد فرمود:
آيا مى‌دانيد اين گرفتاريها براى چيست؟
عرض كردم: نه
فرمود: به خدا سوگند مجازات شما به گناهان در دنيا بخاطر اين است كه در آخرت به آنها مواخذه نشوید و در دنيا مواخذه شويد.
قال أبوعبدالله عليه السلام :
يا مفضل إياك والذنوب ، وحذرها شيعتنا ، فوالله ما هي إلى أحد أسرع منها إليكم ،
إن أحدكم لتصيبه المعرة من السلطان وما ذاك إلا بذنوبه ،
وإنه ليصيبه السقم وما ذاك إلا بذنوبه ،
وإنه ليحبس عنه الرزق وما هو إلا بذنوبه ،
وإنه ليشدد عليه عند الموت وما هو إلا بذنوبه ، حتى يقول من حضره : لقد غم بالموت ،
فلما رأى ما قد دخلني
قال : أتدري لم ذاك يا مفضل؟
قال : قلت : لا أدري جعلت فداك ،
قال : ذاك والله إنكم لا تؤاخذون بها في الآخرة وعجلت لكم في الدنيا.
علل الشرایع ج۱ ص۲۹۷
وسائل الشیعة ج۱۵ ص۳۰۵
بحارالانوار ج 6 ص 157
