أبو بصیر می‌گوید: به حضرت امام موسی کاظم علیه السلام عرضه داشتم: قربانت شوم امام به چه خصالی شناخته می‌شود؟
حضرت فرمود: به چندین خصلت اما اولین آن‌ها به نصی که پدرش در مورد امامتش فرموده است و هنگامی که از او سؤال شود پاسخ را می‌داند و حتی اگر سکوت شود او ابتدای به پاسخ می‌نماید و از اتفاقات آینده خبر می‌دهد و به تمامی زبان‌ها با مردم سخن می‌گوید.
سپس حضرت فرمود: ای ابا محمد به تو نشانه‌ای می‌دهم قبل از اینکه برخیزی. پس مردی از خراسان وارد شد و با حضرت به عربی تکلم نمود، حضرت جوابش را به فارسی داد مرد خراسانی تعجب کرد و گفت: به خدا قسم جز به این دلیل که گمان می‌کردم فارسی نمی‌دانید به عربی صحبت نکردم.
حضرت فرمود: سبحان الله اگر نتوانم فارسی صحبت کنم پس چه فضلی بر تو دارم که موجب شود حجت خدا بر تو باشم؟
سپس حضرت به ابا بصیر فرمود: زبان احدی از مردم و پرندگان و چهارپایان و هر چیز که روح دارد بر امام مخفی نمی‌ماند، پس هر کس این خصال را نداشت امام نیست.

متن عربی روایت:
عن أبي بصير قال: قلت لأبي الحسن عليه السلام: جعلت فداك بم يعرف الامام؟ قال: فقال: بخصال: أما أولها فإنه بشئ قد تقدم من أبيه فيه بإشارة إليه لتكون عليهم حجة ويسأل فيجيب وإن سكت عنه ابتدأ ويخبر بما في غد ويكلم الناس بكل لسان، ثم قال لي: يا أبا محمد أعطيك علامة قبل أن تقوم فلم ألبث أن دخل علينا رجل من أهل خراسان، فكلمه الخراساني بالعربية فأجابه أبو الحسن عليه السلام بالفارسية فقال له الخراساني: والله جعلت فداك ما منعني أن أكلمك بالخراسانية غير أني ظننت أنك لا تحسنها، فقال: سبحان الله إذا كنت لا أحسن أجيبك فما فضلي عليك ثم قال لي: يا أبا محمد إن الامام لا يخفى عليه كلام أحد من الناس ولا طير ولا بهيمة ولا شئ فيه الروح، فمن لم يكن هذه الخصال فيه فليس هو بإمام.

الاصول من الکافی، تألیف مرحوم کلینی، جلد ۱، صفحه ۲۸۵، چاپ دار الکتب الاسلامیة

نوشتن دیدگاه