امام حسن مجتبی علیه السلام فرمودند: هرگاه ناچار شدی با مردم رفاقت کنی، با کسی رفیق باش که:
1. زینت بخش تو باشد.
2. اگر به او خدمتی انجام دادی نگهدار تو باشد.
3. هر وقت از او تقاضای کمک کنی یاری ات کند.
4. هرگاه سخن بگویی تصدیقت کند.
5. اگر بر دشمنی حمله ور شوی پشتیبانت باشد.
6. هرگاه دستی برای احسان دراز کردی، او نیز دراز کند.
7. اگر مشکلی داشتی آن را بر طرف کند.
8. چنانچه از تو نیکی دید فراموش نکند.
9. هرگاه از او چیزی خواستی عطا کند.
10. اگر تو ساکت باشی او سخن بگوید.
11. هرگاه بلا و مصیبتی به او رسید تو ناراحت شوی.
خلاصه باید کسانی را به دوستی و رفاقت انتخاب نمود که به وسیله او بلایی بر تو وارد نشود و گرفتاری برایت پیش نیاید.هنگام پیش آمدها تو را رها ننماید، چنانچه در موضوعی اختلاف نمودید تو را بر خویشتن مقدم بدارد.
جناده می گوید : سخن امام (علیه السلام) به اینجا که رسید نفسش بند آمد، رنگ مبارکش به زردی گرائید، طوری که ترسیدم امام (علیه السلام) شهید گردد.
منبع : بحارالانوار ج 44، ص 138
