امام باقرعليه السلام روايت فرموده كه پيغمبر اكرم(ص) در جمعه آخر ماه شعبان پس از ستايش و ثناي خداوند فرمود: اي مردم ماهي بر شما سايه افكنده است كه در آن ماه شبي است كه از هزار ماه نيكوتر است،
و آن ماه رمضان است، پروردگار روزه اين ماه را واجب فرمود و عبادت و بپاداشتن نماز را در يك شب اين ماه برابر با عبادت هفتاد شب ماههاي ديگر قرار داده است، آن كسي كه در اين ماه كردار نيكي از امور مندوب و مستحب بجاي آورد، آفريدگار پاداش واجبي را به وي عطاء مي فرمايد... وَ من اَدّي فيهِ فَريضَةً مِن فَرآئضِ اللهِ كانَ كَمَن اَدّي سَبعينَ فَريضَةٌ في ما سِواهُ مِنَ الشُهُورِ وَ هُوَ شَهرُ الصَّبرِ وَ اِنَّ الصَّبرَ ثَوابُهُ الجَنَةُ وَ هُوَ شَهرُ المُواساةِ، وَ هُوَ شَهرُ ، يزيدُ اللهُ فيهِ في رِزقِ المُؤمِنِ، وَ مَن فَطَّرَ فيهِ مُؤمِناً صائِماً كانَ لَهُ بِذلِكَ عِندَاللهِ عَزَّوَجَلَّ عِتقُ رَقَبَةٍ وَ مَغفِرَةٌ لِذُنُوبِه في ما مَضي، فَقيلَ يا رَسُولَ اللهِ لَيسَ كُلَّما يقدِرُ عَلي اََن يفطِرَ صائِماً، فَقال: اِنَّ اللهَ تَبارَكَ وَ تَعالي كَريمٌ يعطي هذَا الثَّوابَ مِنكُم مَن لَم يقدِرَ اِلاّ عَلي مَذَقَةٍ مِن لَبَنٍ فَفَطَّرَ بِها صائِماً. ترجمه : و هر كس كه واجبي از واجبات الهي را در اين ماه تأديه كند پاداش اداء هفتاد فريضه در ماههاي دگر بدو عنايت مي گردد، اين ماه، ماه شكيبايي است و پاداش شكيبايي بهشت است اين ماه، ماه مواسات و برابري است و ماهي است كه خداوند بر روزي افراد با ايمان مي افزايد، آنكس كه در اين ماه مؤمن روزه داري را افطار دهد برای وی پاداش آزاد كردن بنده اي در دربار كبريائي پروردگار منظور مي شود و گناهان گذشته اش مورد آمرزش قرار مي گيرد. عرض شد يا رسول الله عموم ما مسلمين توانايي نداريم كه ضيافت افطاري تشكيل دهيم، حضرت فرمود: خداوند تبارك و تعالي كريم است، همين ثواب را به آن كس كه به يك جرعه شير. اَو شَربَةٍ مِن ماءٍ عَذبٍِ يفطِرُ بِها صائِماً اَو تَميراتٍ لا يقِدرُ عَلي اَكثَرَ مِن ذلِكَ، وَ مَن خَفَّفَ فِيه عَن مَملُوكِه خَفَّفَ اللهُ عَنه حِسابَهُ، وَ هُوَ شَهرٌ اَوَّلُهُ الرَّحمَةٌ وَ اَوسَطُهُ مَغفِرَةٌ وَ اخِرُهُ اِجابَةٌ وَ العِتقُ مِنَ النّارِ وَلا غَني بِكُم فِيه عَن اَربَعِ خِصالٍ خِصلَتَينِ تُرضُونَ اللهَ بِهِما وَ خِصلَتَينِ لا غِني بِكُم عَنهُما اَمّا اللَّتانِ تَرضُونَ اللهَ بِهِما فَشَهادَةُ اَن لا اِلهَ اِلاّ اللهُ وَ اِنّي رَسُولُ اللهِ وَ اَمَّا اللَّتانِ لا غِني بِكُم عَنهُما فَتَسأَلُونَ اللهَ حَوائِجَكُم وَ تَساَلُونَ اللهَ فيهِ العافِيةَ وَ تَتَعوَّذُونَ بِهِ مِنَ النّارِ. ترجمه : يا آب گوارا يا چند دانه خرما روزه داري را افطار دهد، عطاء ميفرمايد، آنكس كه وظايف خدمتگزاران خود را در اين ماه سبك سازد خداوند در مورد محاسبه وي در قيامت بر او آسان مي گيرد ، اين ماهي كه اولش رحمت و ميانه اش آمرزش و انتهايش استجابت دعا و آزادي از آتش است، در اين ماه شما از چهار خصلت بي نياز نيستيد كه به سبب دوخصلت آن خداوند خشنود مي شود، و آن گواهي دادن به يكتايي خدا و پيامبري من است، و دو خصلت ديگر كه در تمام عمر ناچار به آن متصف باشيد، يكي خواستار شدن حوائج از خداوند به ضميمه عافيت است و ديگر پناهنده شدن به وي از آتش دوزخ. ________________________ منبع: پایگاه تبیان
