امام باقر علیه ‏السلام به نقل از پدرانش (علیهم ‏السلام) روایت می‌كند: حضرت امیرالمؤمنین علی علیه ‏السلام در اوّلین روز ماه رمضان در مسجد كوفه خطبه خواند. پس خدا را به بهترین ستایش و برترین و رساترین ثنا ستود و بر پیامبرش محمّد صلی ‏الله ‏علیه ‏و‏آله درود فرستاد.
«ای مردم! این ماه، ماهی است كه خداوند، آن را بر ماه ‏های دیگر برتری داده است، مانند برتری ما اهل‏ بیت بر دیگر مردم. و آن، ماهی است كه درهای آسمان و درهای رحمت، در آن گشوده می‏شوند و درهای آتش در آن بسته می‏گردند. و ماهی است كه در آن ندا شنیده می‏شود و دعا مستجاب می‏گردد و گریه مورد ترحّم قرار می‏گیرد.
ماهی است كه در آن، شبی وجود دارد كه فرشتگان از آسمان فرود آمده، بر مردان و زنان روزه‏ دار، به اذن پروردگارشان تا طلوع سپیده سلام می ‏دهند و آن شب، "شب قدر" است . دو هزار سال پیش از آن كه آدم علیه‏ السلام آفریده شود، ولایت من در آن شب، مقدّر شد. روزه گرفتن آن، برتر از روزه‏ داری هزار ماه است و عمل در آن، برتر از عمل در هزار ماه است.
ای مردم! خورشید ماه رمضان بر مردان و زنان روزه‏ دار، با رحمت می ‏تابد و ماه آن با رحمت بر آنان نورافشانی می‏كند و هیچ روز و شبی از این ماه نیست، مگر آن كه پروردگار متعال، بر سر این امّت، نیكی می ‏افشاند. پس هر كس از ریزش نعمت الهی ذرّه ای بهره‏ مند گردد، در روز دیدارش با خدا، نزد خداوند، گرامی خواهد بود و هیچ بنده ‏ای نزد خدا گرامی نگردد، مگر آن كه خداوند، بهشت را جایگاه او قرار می‏دهد.
«ای مردم! این ماه، ماهی است كه خداوند، آن را بر ماه‏ های دیگر برتری داده است، مانند برتری ما اهل ‏بیت بر دیگر مردم. و آن، ماهی است كه درهای آسمان و درهای رحمت، در آن گشوده می‏شوند و درهای آتش در آن بسته می‏گردند. و ماهی است كه در آن ندا شنیده می‏شود و دعا مستجاب می‏گردد و گریه مورد ترحّم قرار می‏گیرد.
بندگان خدا! این ماه شما، همچون دیگر ماه‏ ها نیست. روزهایش برترین روزهاست و شب‏هایش برترین شب‏ها و ساعاتش برترین ساعات است. آن، ماهی است كه شیطان‏ها در آن در بند و زندانی‏ اند؛ ماهی كه خداوند در آن، روزی‏ ها و اجل‏ها را می‏ افزاید و میهمانان خانه‏ اش را می‏نویسد؛ ماهی كه اهل ایمان با آمرزش و رضای الهی، با شادی و نعمت‏های الهی، و با خشنودی فرمانروای دادگر و توانا، پذیرفته می‏شوند.
ای روزه‏ دار! در كار خویش نیك بنگر، كه در این ماه، میهمان پروردگار خویش هستی . بنگر كه در شب و روزت چگونه‏ ای و چگونه اعضای خود را از نافرمانی خدا حفظ می‏كنی. بنگر تا مبادا شب در خواب باشی و روز در غفلت؛ پس این ماه بر تو بگذرد و بار گناهت همچنان بر دوشت مانده باشد؛ پس آنگاه كه روزه‏ داران پاداش‏ های خود را می‏گیرند، تو از زیانكاران باشی و آنگاه كه به كرامت فرمانروای خویش نایل می‏شوند، از محرومان گردی و آنگاه كه به همسایگی با پروردگارشان سعادتمند می‏شوند، تو از طردشدگان باشی!
ای روزه‏ دار! اگر از درگاه صاحبت رانده شوی، به كدام درگاه روی خواهی آورد؟ و اگر پروردگارت محروم سازد، كیست كه روزی‏ ات دهد؟ و اگر تو را خوار شمرد، كیست كه اكرامت كند؟ و اگر ذلیلت ساخت، كیست كه عزّتت بخشد؟ و اگر تو را واگذاشت، كیست كه یاری‏ات كند؟ و اگر تو را در جمع بندگانش نپذیرفت، بندگی‏ات را به آستان چه كس خواهی برد؟ و اگر از خطایت در نگذشت، برای آمرزش گناهانت به كه امید خواهی بست؟ و اگر حقّ خویش را از تو طلبید، حجّت تو چه خواهد بود؟
ای روزه‏ دار! در شب و روزت با تلاوت كتاب خدا، به او تقرّب بجوی، كه همانا كتاب خدا، شفیعی است كه روز قیامت، شفاعتش برای قرآن‏ خوانان پذیرفته است و با خواندن آیات آن، از درجه‏ های بهشت بالا می‏روند.
مژده ای روزه‏ دار! تو در ماهی هستی كه روزه‏ داری‏ات در آن، واجب، نَفَس كشیدنت در آن، تسبیح، خُفتنت در آن، عبادت، طاعتت در آن، پذیرفته، گناهانت در آن، آمرزیده، صداهایت در آن، شنیده ‏شده، و مناجات در آن، مورد ترحّم است. از حبیبم پیامبر خدا شنیدم كه می‏فرمود:
"خداوند متعال را در هنگام افطار هر شب ماه رمضان، آزادشدگانی از آتش است كه شمار آنان را كسی جز خداوند نمی‏داند. شمار آنان، نزد او در علم غیب است. پس چون آخرین شب این ماه شود، خداوند به شمار همه كسانی كه در تمام این ماه آزاد كرده، آزاد خواهد نمود."
ای روزه‏ دار! در شب و روزت با تلاوت كتاب خدا، به او تقرّب بجوی، كه همانا كتاب خدا، شفیعی است كه روز قیامت، شفاعتش برای قرآن‏ خوانان پذیرفته است و با خواندن آیات آن، از درجه‏ های بهشت بالا می‏روند.
مردی از قبیله هَمْدان برخاست و گفت: ای امیرمؤمنان! از آنچه حبیب تو درباره ماه رمضان فرمود، بیشتر بگو.
فرمود: «باشد! شنیدم كه برادر و پسر عمویم، پیامبر خدا، می‏فرمود: "هر كس ماه رمضان را روزه بدارد و خود را در این ماه از حرام‏ ها نگه دارد، وارد بهشت می‏شود.»
آن مرد هَمْدانی گفت: ای امیر مؤمنان! از آنچه برادر و پسر عمویت درباره ماه رمضان فرمود، بیشتر بگو.
فرمود: «باشد! شنیدم كه دوستم پیامبر خدا می‏فرمود: "هر كس از روی ایمان و به خاطر اجر الهی، [ماه] رمضان را روزه بدارد، وارد بهشت می‏شود."»
مرد هَمْدانی گفت: ای امیرمؤمنان! از آنچه دوستت درباره این ماه فرمود، بیشتر بگو.
فرمود: «باشد! شنیدم كه سَرور اوّلین و آخرین، پیامبر خدا می‏فرمود: "هر كس [ماه] رمضان را روزه بدارد و در شب‏های آن حرام نخورد، وارد بهشت می‏شود."»
مرد هَمْدانی گفت: ای امیر مؤمنان! از آنچه سرور اوّلین و آخرین با تو درباره این ماه گفت، بیشتر بگو.
فرمود: «باشد! شنیدم كه برترینِ پیامبران و فرستادگان و فرشتگان مقرّب می‏فرمود: "همانا سَرور اوصیا، در سَرور ماه‏ ها كشته می‏شود."
گفتم: ای پیامبر خدا! سرور ماه ‏ها، كدام است و سرور اوصیا كیست؟
فرمود: "امّا سرور ماه‏ ها، ماه رمضان است و امّا سرور اوصیا، تویی، ای علی!"
گفتم: ای پیامبر خدا! آیا چنین خواهد شد؟
فرمود: "آری، به پروردگارم سوگند! همانا نگون‏ بخت ‏ترینِ امّت من، برادرِ پی‏كننده ناقه ثمود، برمی ‏خیزد و ضربتی بر فرق سرت می‏زند كه محاسنت از خون آن، رنگین می‏شود."»
پس مردم شروع به گریه و شیون كردند. و حضرت امیرالمؤمنین علی علیه‏ السلام خطبه‏ اش را به پایان برد و فرود آمد.
فضائل الأشهر الثلاثة، شیخ صدوق، ص108

نوشتن دیدگاه