[چهار بار در قرآن به كار رفته است، از جمله در كهف، 31].
جواليقى (در المعرب، ص 15)، سيوطى در المتوكلى (ص 7)، و اتقان (2/130)، و المهذب (ص 39). هـمچنين ادى شير (در الالفاظ الفارسية المعربة، ص 10) همه آن را فارسى معرب و به معناى الديباح الغليظ دانسته اند. ادى شير آن را معرب استبر [ستبر] مى داند. آرتـور جفرى در واژه هاى دخيل (ص 116 ـ 118) اين نظر را تاييد و آن را صورت استبرك پهلوى مى داند. (نيز ـ تعليقه ويدن گرن درباره اين كلمه در آغاز كتاب واژه هاى دخيل، ص 35).
----------------------------
بهاء الدين خرمشاهى
4) استبرق
- بازدید: 2005