[28 بار در قرآن به كار رفته است، به صورت ابدا، از جمله: بقره، 95؛ نساء، 57].
منابع اساس كار ما درباره اين كلمه خاموشند. فـقـط ادى شير به اشتباه آباد را كه جمع اين كلمه است، از آباد فارسى به معناى معمور و آبادان مى گيرد. (الالفاظ الفارسية المعربة، ص 6). راغب نيز در مفردات آن را كلمه اى مولد (غير عربى اصيل، به نوعى معرب) مى داند. احتمال دارد كه ابد، متخذ از پت [پد] فارسى ميانه مانوى باشد به معناى زوال، پايان، تمام شدن و نظاير آن (ـ فرهنگ پهلوى مكنزى)، كه بر سر آن حرف نفى ا درآمده است. در هر حال اين مساله شايان تحقيق و بررسى بيشترى است.
----------------------------
بهاء الدين خرمشاهى
2) ابد
- بازدید: 2049