مشهورترين اين آيات سه آيه است.
الف) آيه حفظ: انا نحن نزلنا الذكر و انا له لحافظون. (حجر، 9) ما خود، ذكر [قرآن] را نازل كرده ايم و خود نيز نگاهبان آنيم. مراد از الذكر قرآن است. چـنـانـكـه در چند آيه پيشتر در همين سوره مى فرمايد: و قالوا يا ايها الذى نزل عليه الذكر انك لمجنون. (حجر، 6) (و گفتند اى كسى كه ذكر [قرآن] بر او نازل شده است، بيشك تو مجنونى). آيـت اللّه خويى انواع تشكيكاتى را كه در صحت استدلال و استناد به اين آيه هست (ذكر به معناى قرآن نيست، مراد حفظ اجمالى است نه همه آيات) رد مى كند. امـا يك شبهه را به خوبى طرح مى كند، ولى به همان خوبى پاسخ نمى دهد: آرى در اينجا شبهه ديـگـرى هـسـت كه بر استدلال به آيه كريمه براى عدم تحريف وارد مى شود، و حاصل شبهه اين است كه مدعى تحريف در قرآن احتمال تحريف در نفس همين آيه را هم مى دهد. زيـرا ايـن جـزو آيات قرآن كريم است و استدلال به آن صحيح نيست، مگر آنكه عدم تحريف ثابت شود. و اگر بخواهيم عدم تحريف را با آن ثابت كنيم دور باطل پيش مى آيد. (البيان، ص 228). خـود ايـشـان اين شبهه را چنين پاسخ مى دهد: زيرا اين شبهه براى كسى اعتبار دارد كه عترت طـاهره را از خلافت الهيه بركنار مى داند، اما مؤمنان به امامت آنان مى دانند كه عترت به كتاب [قـرآن] اسـتدلال كرده اند و نيز تقرير اصحاب آنان بر همين مساله حاكى از حجيت كتاب موجود است. به نظر راقم اين سطور اين پاسخ كافى نيست. زيرا توسل به عترت و اينكه آنان قرآن موجود را تاييد كرده اند فى حد ذاته و بالاستقلال براى شيعه ـ و فـقـط براى شيعه ـ حجيت و دليليت دارد، ديگر لازم نيست كه آن را به آيه حفظ يا ساير آيات قرآن ضميمه كنيم. ايـن آيه و ساير آيات قرآنى كه در اين زمينه نقل خواهيم كرد فقط براى كسانى اعم از شيعه و اهل سنت، حجت است كه فقط قائل به تحريف به نقيصه باشند. زيـرا ايـنـان قـائل بـه حـذف و اسـقاط آيات يا سوره هايى از قرآنند، ولى قرآن موجود را صحيح و قطعى الصدور مى دانند، لذا استدلال به آيات موجود را روا و درست مى دانند. شـبهه ديگرى هم در اطراف اين آيه هست داير بر اينكه له لحافظون را راجع به حضرت محمد (ص) مى داند. ولى با وجود مرجع حاضر، ارجاع ضمير به مرجع غائب دليل و قرينه مى خواهد. (نيز ـ صيانة القرآن، ص 31).
ب) آيه عدم اتيان باطل: و انه لكتاب عزيز. لا ياتيه الباطل من بين يديه و لا من خلفه، تنزيل من حكيم حميد. (فـصلت، 41 ـ 42) (بيگمان آن كتابى ارجمند است كه در حال و در آينده [دست] باطل به آن نمى رسد، وحى نامه [خداوند] فرزانه ستوده است). پـيـداست كه تحريف، بارزترين مصداق اتيان باطل است كه خداوند ساحت قرآن را از آن منزه شمرده است.
ج) ان علينا جمعه و قرآنه. (قيامة، 19) همانا گردآوردن و بازخواندن آن بر عهده ماست.
----------------------------
بهاء الدين خرمشاهى

نوشتن دیدگاه