هنگاميكه محدث بزرگوار شيعه ، مرحوم شيخ صدوق ((ره ))، بنا به دعوت اهالى شهر رى ، به آن ديار سفر كرد. حسن ركن الدوله ،(1)امير با لياقت و هوشمند و دوستدار اهل بيت عليه السّلام از مرحوم صدوق استقبال كرده و او را با تعظيم و احترام خاصى وارد شهر كرده و به مجلس خويش ، دعوت نمود. ايشان در مجلس ركن الدوله حاضر شده و در مورد مسائل مختلف دينى و اعتقادى به سخنرانى و مناظره پرداخت .
در يكى از همان جلسات بود كه ، ركن الدوله از شيخ صدوق ((ره )) پرسيد: ((امام ، صاحب الامر(عج ) در چه زمانى ظهور خواهد كرد؟))
شيخ در جواب گفت : ((خداى متعال ، آن حضرت را به سبب حكمت و مصلحتى كه خودش مى داند؛ از نظر مردم غايب ساخته و غير از خداوند متعال كسى از آن آگاه نيست و در حديث داريم كه : (مَثَلُ الْقائِم مِنْ وَلَدى مَثَلُ السّاعَةِ):(يعنى مَثَل فرزندم ، حضرت قائم عليه السّلام مانند قيامت است .) و در مورد قيامت خداوند مى فرمايد: (يَسْئَلُونَكَ عَنِ السّاعَةِ اَيّانَ مُرْساها قُلْ اِنَّما عِلْمُها عِنْدَ رَبّى لايُجلّيها لِوَقْتِها اِلاّ هُوَ ثَقُلَتْ فى السَّمواتِ وَالاَْرْضِ لاتَاءْتيكُمْ اِلاّ بَغْتَةَ.):(درباره قيامت از تو سؤ ال مى كنند: كى فرا مى رسد؟ بگو: علم آن فقط نزد پروردگار من است و هيچ كس جز او نمى تواند وقت آن را آشكار سازد؛ امّا قيامت در آسمانها و زمين سنگين و بسيار پراهميت است ؛ و جز بطور ناگهانى به سراغ شما نمى آيد.) ))
امير، ركن الدوله گفت : ((اى استاد بزرگوار! چطور مى شود، يك انسان اين همه سال زنده بماند؟))
شيخ صدوق فرمود: ((اين تعجبى ندارد، مگر شما از تاريخ كسانى كه عمرهاى طولانى داشته اند اطلاع نداريد؟)) امير گفت : ((چرا شنيده ام ، امّا در صحت آن ترديد دارم .))
شيخ گفت : ((در گفته قرآن كه ديگر ترديد ندارى ؟)) آنجا كه مى فرمايد: (وَ لَقَدْ اَرْسَلْنا نُوحاً اِلى قُوْمِهِ فَلَبِثَ فيهِمْ اَلْفَ سَنَةٍ اِلاّ خَمْسينَ عاماً):(حضرت نوح ، نه صد و پنجاه سال در ميان قوم خويش زندگى كرد.)(2)
امير گفت : ((اين خبر كاملاً صحيح است . امّا آن در زمان گذشته بود ولى فعلاً بعيد است .))
شيخ فرمود: ((از پيامبر ما نقل شده هر آنچه در امتهاى گذشته بود در امت من هم خواهد بود.)) بعد سؤ الاتى در مورد منافع وجود امام عليه السّلام در پس پرده غيبت ، از شيخ كرد و او هم جواب هاى كافى داده و از شيخ صدوق ((ره )) تشكر نمود.(3)
عبدالكريم پاك نيا
-----------------------------
1-امير حسن ركن الدوله ، برادر بزرگ معزّالدوله ، در قرن چهارم بيش از 44 سال ، بر اصفهان و همدان و قزوين و رى حكومت كرد. او كه از امراى آل بويه بود، مثل آنان در انتخاب وزراء و فرمانداران سعى مى كرد از وجود محبين و عاشقين اهل بيت ، همچون شيخ اسماعيل ، صاحب ابن عبّاد و ديگران استفاده كند و همچنين به فقهاء، علماء و دانشمندان ، ارزش و احترام خاصى قائل بود. گفتنى است در دوران حكومت 127 ساله آل بويه (320 - 447) شيعيان عزت يافتند و كشورهاى عراق و ايران به آبادى و پيشرفت باشكوهى نائل شد. زيرا امراى آنان انسانهاى بخشنده ،جوانمرد و با ايمان بودند كه در دل مردم نفوذ كرده بودند.
2-عنكبوت / 14.
3-مقدمه معانى الاخبار، 33.
