مُهَنّا بن يحيى ، روزى از احمد بن حنبل(1)سؤ ال كرد: ((نظر شما درباره يزيد ابن معاويه چيست ؟)) او جواب داد: ((يزيد همان كسى است كه جنايات بزرگى مرتكب شده ، و مدينه پيامبر را غارت كرده است .))
پسرش صالح ، مى گويد، روزى به او گفتم : ((اى پدر! مردم به ما مى گويند، شما از دوستان يزيد مى باشيد.)) وى در جواب گفت : ((پسر جان ! آيا كسى كه ايمان به خدا و روز جزاء دارد دوستِ يزيد مى شود؟)) گفتم : ((پس ، چرا لعنش نمى كنى ؟)) احمد حنبل گفت : ((چگونه يزيد را لعنت نكنم ، با آنكه خداوند او را لعن كرده .)) گفتم : ((در كجاى قرآن خداوند، يزيد را مورد لعنت قرار داده است ؟)) گفت : ((در آنجا كه مى فرمايد: (فَهَلْ عَسَيْتُمْ اِنْ تَوَلَّيتُمْ اَنْ تُفْسِدُوا فِى الاَْرْضِ وَ تُقَطِّعُوا اَرْحامَكُمْ، اُؤ لئِكَ الَّذينَ لَعَنَهُمُ اللّهُ فَاَصَّمَهُمْ وَ اَعْمى اَبْصارَهُمْ.):(2)
(شما اگر از فرمان خداوند و اطاعت قرآن روى بگردانيد، يا در زمين فساد و قطع رحم كنيد، باز هم اميدِ نجات داريد؟ آنها كسانى هستند كه خدا آنها را لعنت كرده و گوش و چشمشان را كر و كور گردانيد.)
پسرم ! يزيد چون حكومت يافت ، سال اول قطع رحم كرد حسين عليه السّلام را كشت ، سال دوم ، فساد كرده و مدينه را به قتل و غارت كشيد و سال سوم ، به كعبه جسارت كرده و به درك واصل شد.
آيا فسادى بزرگتر از قتل حسين عليه السّلام و سه روز قتل عام و غارت مدينه مى باشد؟ اين در حالى بود كه تعداد كشتگان معروفين قريش ، از مهاجر و انصار، بر هفتصد نفر، بالغ مى شد و تعداد كشتگان غيرمعروف ، از بنده و آزاد، زن و مرد، به ده هزار نفر مى رسيد. مردم در درياى خون شناور بودند، بطوريكه خون به قبر رسول خدا رسيده ، روضه و مسجد پر از خون شده بود. بعد از آن به دستور يزيد، در شهر مكّه منجنيقها نصب كرده كعبه را آتش زده و ويران كردند. در حالى كه رسول خدا فرموده بود: كشنده حسين ، در تابوتى از آتش بوده و نصف عذاب اهل دنيا را مى چشد، بطوريكه دست و پايش را به زنجيرهاى آهنين بسته ، او را با سر ميان آتش مى افكنند.))(3)
اى كه گفتى بر يزيد و آل او لعنت مكن
زآنكه شايد حقتعالى كرده باشد رحمتش
آنچه با آل نبى كرد او، اگر بخشد خداى
هم ببخشايد ترا، گر كرده باشى لعنتش
عبدالكريم پاك نيا
-----------------------------
1-احمد بن حنبل شيبانى ، يكى از چهار امام اهل تسنن است . وى از ايرانيان عرب نژاد است و در سال 241 درگذشت .
2-محمد، (ص ) 22 - 23.
3-منهاج الكرامه از علاّمه حلّى ، ص 95.
