54     «مُتَّكِئِينَ عَلى فُرُشٍ بَطائِنُها مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَجَنَى الْجَنَّتَيْنِ دانٍ»
55     «فَبِأَىِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ»

ترجمه:
54. تكيه مى‏دهند بر فرش‏هايى كه آستر آن‏ها از استبرق است و چيده مى‏شود
ميوه‏هاى اين دو بهشت در نزديكى[1].
 
تفسير:
«مُتَّكِئِينَ» در حالى كه مثل سلاطين كه بر اريكؤ سلطنت تكيه مى‏دهند «عَلى
فُرُشٍ» جمع فرش اطلاق بر فرش زير پا و بر فراش كه تعبير به رختخواب مى‏كنيم و بر
مخدّه[2] كه تكيه مى‏دهند و بر متكا كه سر روى او مى‏گذارند مى‏كند.
«بَطائِنُها مِنْ إِسْتَبْرَقٍ» آستر اين فرش از استبرق است كه گفتند ديباج غليظ
است[3] و البتّه رويؤ آن عالى‏تر است، چون هر چيزى ظهارؤ او عالى‏تر از بطانه است
غير از انسان كه بايد باطن او بهتر از ظاهر باشد. «وَ جَنَى الْجَنَّتَيْنِ دانٍ» گفتند:
ميوه‏هاى بهشتى كه به اغصان اشجار هست خود نزديك دهان مؤن مى‏آيد و مى‏گويد
اى مؤن مرا تناول نما بدون اينكه احتياج به برخاستن و چيدن و در دهان گذاردن
باشد[4].

[1] .  ترجمه ديگر: بر بسترهايى كه آستر آن‏ها از ابريشم درشت بافت است، تكيه زنند و چيدن ميوه از
آن دو باغ به آسانى در دسترس است54 پس كدام يك از نعمت‏هاى پروردگارتان را منكريد؟55
 
[2] .  به تعبير ديگر: پشتى.
 
[3] .  ر.ك: جامع البيان: ج27، ص193؛ مجمع البيان: ج9، ص314 و بحارالأنوار: ج8، ص104.
 
[4] .  ر.ك: مجمع البيان: ج9، ص315؛ تفسير روض الجنان: ج18، ص274 و منهج الصادقين: ج5، ص322.

نوشتن دیدگاه