إِنّا كَذلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ

ترجمه :
34. و محققاً ما همين نحو معامله مى‌كنيم با كسانى كه مجرم هستند[1] .
 
تفسير:
]معنا و اقسام مجرم[
مجرم كسى را گويند كه مخالفت كند فرمان خداوند را، مخالفتى كه استحقاق جرم داشته باشد و كلمه (بِالْمُجْرِمِينَ) وَلَو جمع محلّا به الف و لام است و افاده عموم مى‌دهد، شامل تمام مشركين از عبده اصنام و شمس و قمر و ستاره و گاو و گوساله و آتش و شجر و مَلَك و جن و انس مى‌شود، بلكه لفظ مشرك شامل جميع انحاى شرك مى‌شود: شرك ذاتى، صفاتى، افعالى، عبادتى، نظرى و تمام كفار از يهود، نصارا، مجوس، اهل بدعت، منكر ]يك يا چند اصل[ ضرورى ]دين[ كه تمام اين‌ها كافر و نجس هستند و تمام اهل ضلالت منكرين ولايت و امامت ولو نسبت به حضرت بقية الله (عجّل الله فرجه) و معاندين و مخالفين و اهانت كنندگان به مقدسات دينى حتى كسانى كه يك واجب دينى را ترك كنند، مثل صلات و صوم، زكات، خمس، حج، جهاد، امر به معروف و نهى از منكر، تحصيل علم واجب حتى مثل حب و بغض نسبت به ائمه طاهرين كه در خبر است سوال مى‌كند: هَلْ الْحُبُّ و الْبُغضُ مِنَ الاْيمانِ؟ حضرت جواب مى‌فرمايد: «هَلْ الاْيمانُ إلّا الْحُبُّ والْبُغضُ»[2] .
 و شامل مى‌شود فعل يك معصيت و حرام دينى كه در معنى واجب گفتند كه در تركش استحقاق عذاب و جرم دارد و معنى حرام در فعلش استحقاق عذاب است، لكن قطعاً در اين آيه شريفه مراد اين عموم نيست، چنانچه در آيه بعد تعيين مى‌فرمايد كه مراد از (بِالْمُجْرِمِينَ) كيان هستند. به علاوه در حق مومن عاصى ولو استحقاق عذاب دارد و صدق مجرم مى‌كند، لكن قابليت عفو و مغفرت و شفاعت را دارد و بر فرض اگر مشمول اين‌ها نشد، براى ايمانش مسلّماً مصداق (إِنّا كَذلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ) نيست و بالاخره به واسطه ايمان نجات پيدا مى‌كند، لكن مشروط به اين است كه معاصى باعث زوال ايمان نشود.

[1] .  ترجمه ديگر: ما با مجرمان چنين رفتارى مى‌كنيم.
[2] .  آيا حب و بغض از ايمان است؟... آيا ايمان به غير از حب و بغض مى‌باشد؟ ر.ك :المحاسن: ج1، ص262؛ كافى: ج2، ص125، ح5 و بحارالأنوار: ج64، ص51.

نوشتن دیدگاه