28 «وَ لُوطاً إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ إِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الْفاحِشَةَ ما سَبَقَكُمْ بِها مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعالَمِينَ»
 
ترجمه :
28. و فرستاديم لوط را زمانى كه فرمود بر قوم خود: به درستى كه شما هرآينه مرتكب مى شويد يك فاحشه اى را كه احدى از اهل عالم قبل از شما مرتكب نشده[1] .
 
تفسير :
(وَ لُوطاً) عطف به (نوحاً) است مدخول (وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا) است و نسب لوط و قرابتش با ابراهيم را قبلاً متذكر شده ايم[2] .
 
[علت عمل زشت وبى‌سابقه قوم لوط]
(إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ) كه از طرف ابراهيم مبعوث شده بود براى دعوت قوم خود.
(إِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الْفاحِشَةَ) «فاحشه» عمل لواط است كه رجال مرتكب مى‌شوند و شرحش در آيه بعد بيان مى‌شود.
(ما سَبَقَكُمْ بِها مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعالَمِينَ) و گفتند سرّ اينكه اين عمل در بين آن‌ها اشاعه شد[3]  اينكه مركز آن‌ها محل مرور قافله بود و اين‌ها ناراحت بودند.
شيطان به صورت پير مردى آمد و گفت: چون قافله مى‌آيد با آن‌ها اين عمل شنيع را به جا آوريد تا مجبور شوند از راه ديگرى روند، سپس خودش به صورت جوانى به عنوان مسافر آمد، مرور كند. او را گرفتند و اين معامله را با او انجام دادند، ديدند لذت زيادى دارد. ميانه آن‌ها شايع شد، حتى كنار جاده‌ها مقابل چشم ديگران [اين عمل زشت را انجام مى‌دادند] و به كلى قبحش برداشته شد[4] .

_______________________________________________

[1] .  ترجمه ديگر: وياد كن لوط را هنگامى كه به قوم خود گفت: «شما به كارى زشت مى‌پردازيد كه هيچ يك از مردم زمين در آن كار بر شما پيشى نگرفته است».
[2] .  ر. ك: همين تفسير، ج15، ص214، ذيل تفسير آيه 160 سوره شعراء.
[3] .  اشاعه شد: رواج پيدا كرد.
[4] .  ر. ك: كافى: ج5، ص544؛ علل الشرايع: ج2، ص267، ح3؛ وسائل الشيعة: ج20، ص329، ح3؛ بحار الأنوار: ج12، ص161، ح13 و تفسير نور الثقلين: ج4، ص157.

نوشتن دیدگاه