10 «وَمِنَ النّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنّا بِاللهِ فَإِذا أُوذِىَ فِى اللهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النّاسِ كَعَذابِ اللهِ وَ لَئِنْ جاءَ نَصْرٌ مِنْ رَبِّکَ لَيَقُولُنَّ إِنّا كُنّا مَعَكُمْ أَ وَلَيْسَ اللهُ بِأَعْلَمَ بِما فِى صُدُورِ الْعالَمِينَ»
ترجمه :
10. و بعض ناس هستند كه منافقين و كسانى كه ضعف ايمان دارند، به زبان مى گويند: ايمان آورده ايم به خداوند متعال ، پس زمانى كه يك آسيبى و اذيتى و مشقتى در راه دين از كفار به آن ها متوجه شود، قرار مى دهند اين مشقت ومصيبت و اذيّتِ جزئىِ فانىِ زايل از دست كفار را مثل عذابِ دائمىِ خلودىِ الهى و اگر يك نصرتى و استفاده غنيمتى و يك روشنايى ديدند در مسلمين از جانب پروردگار تو، هرآينه مى گويند: البته به درستى كه ما هم با شما بوديم و سهم مى بريم . آيا نيست خداوند داناتر به آنچه در قلوب عالمين است[1] .
[صفات منافقين ]
تفسير :
(وَمِنَ النّاسِ) «من» تبعيضيه است، يعنى ظاهرْ مسلمان و باطنْ كافر (مَنْيَقُولُ آمَنّا) لساناً؛ سر زبان بدون دخول ايمان در قلب آنها (بِاللهِ) توحيد و تصديق نبى و قبول احكام و اطاعت الهى.
(فَإِذا أُوذِىَ فِى اللهِ) در جنگ با كفار و ظالمين و فسّاق و ديدند به اصطلاح هوا پس است يا كشته مىشوند يا آسيبى به آنها وارد مىشود يا به زحمت و مشقتى مىافتند (جَعَلَ فِتْنَةَ النّاسِ) اين اذيتهاى كفار را (كَعَذابِ اللهِ) كه (أُعِدَّتْ لِلْكافِرِينَ)[2] .
(وَلَئِنْ جاءَ نَصْرٌ مِنْ رَبِّکَ) و اگر يك پيشروى و فتحى و نصرتى از جانب خدا بر مؤمنين آمد (لَيَقُولُنَّ إِنّا كُنّا مَعَكُمْ) [مىگويند] ما هم مسلمان [و] مؤمن هستيم و با شما مؤمنين شريك هستيم و با شما بوديم.
(أَ وَ لَيْسَ اللهُ بِأَعْلَمَ بِما فِى صُدُورِ الْعالَمِينَ) اين آيه شريفه نظير اين آيه شريفه است: (الَّذِينَ يَتَرَبَّصُونَ بِكُمْ فَإِنْ كانَ لَكُمْ فَتْحٌ مِنَ اللهِ قالُوا أَ لَمْ نَكُنْ مَعَكُمْ وَ إِنْ كانَ لِلْكافِرِينَ نَصِيبٌ قالُوا أَ لَمْ نَسْتَحْوِذْ عَلَيْكُمْ وَ نَمْنَعْكُمْ مِنَ الْمُوْمِنِينَ)[3] وغير اين از آيات و اين نمره[4] اشخاص در تمام ادوار بودند و در زمان ما بسيار هستند كه هر جا آش است فراش هستند؛ يك روز مؤمن [هستند] يك روز كافر، تا هوا چه اقتضايى داشته باشد.
__________________________________________________________
[1] . ترجمه ديگر: واز ميان مردم كسانىاند كه مىگويند: «به خدا ايمان آوردهايم » وچون در راه خدا آزار كشند، آزمايش مردم را مانند عذاب خدا قرار مىدهند و اگر از جانب پروردگارت يارى رسد حتماً خواهند گفت : «ما با شما بوديم ». آيا خدا به آنچه در دلهاى جهانيان است داناتر نيست ؟
[2] . براى كافران مهيا شده است. سوره بقره: آيه 24 و آل عمران: آيه 131.
[3] . همانان كه مترصد شمايند؛ پس اگر از جانب خدا به شما فتحى برسد، مىگويند: «مگر مابا شما نبوديم ؟» واگر براى كافران نصيبى باشد، مىگويند: «مگر ما بر شما تسلّط نداشتيم و شما را از ورود در جمع مؤمنان باز نمىداشتيم ؟». سوره نساء: آيه 141.
[4] . نمره: نمونه.
آیه 10 «وَمِنَ النّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنّا بِاللهِ .....»
- بازدید: 762