60 «إِلّا مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً فَأُولئِکَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَ لا يُظْلَمُونَ شَيْئاً»
ترجمه :
60. مگر كسانى كه توبه كنند از معاصى و ايمان آورند به جميع عقايد حقّه و اعمال صالحه از واجبات و مستحبات به جا آورند، پس آنها داخل مىشوند بهشت را و خردلى به آنها ظلم نمىشود هم به فيوضات عبادات نايل مىشوند و هم از عقوبات معاصى نجات پيدا مىكنند.
تفسير :
[در شرطهاى پذيرش توبه ]
(إِلّا مَنْ تابَ) از اعمال و افعال سابقه، كه مشتمل بر معاصى و كردار زشت، و در توبه چند امر شرط است :
اول: پشيمانى از افعال سابقه.
دويم: اينكه پشيمانى از حيث معصيت باشد نه از حيث مضارّ دنيوى.
سوم: عزم بر ترك، در آينده.
چهارم: اگر قابل تدارك است تدارك كند، مثل قضاى صلات و صوم و اداى زكات و خمس و حج و ردّ حقوق الناس و ترضيه كسانى كه به آنها ظلم كرده از غيبت و تهمت و افترا و ضرب و شتم و امثال اينها، و اگر متمكن نيست، در حق آنها طلب مغفرت كند و محبت به آنها و اعمال خيريه در حق آنها[1] .
(وَ آمَنَ) دست از شرك و كفر و ضلالت و عناد بردارد و معتقد به جميع عقايد حقّه شود (وَ عَمِلَ صالِحاً) از عبادات صحيحه واجبه و مندوبه. (فَأُولئِکَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ) به فضل الهى نه به نحو استحقاق (وَ لا يُظْلَمُونَ شَيْئاً) ذرّهاى از اعمال او كسر گذارده نمىشود و به مثوبات آنها نايل مىشود.
_____________________________________________________________________________________
[1] . بحار الأنوار: ج72، ص241، ح4.
آیه 60 «إِلّا مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً .....»
- بازدید: 568