ƒ56 «وَ اذْكُرْ فِى الْكِتابِ إِدْرِيسَ إِنَّهُ كانَ صِدِّيقاً نَبِيًّا»

ترجمه [1]  :
 
تفسير :
[در احوال حضرت ادريس (علیه السلام)]
ادريس يكى از اجداد نوح بود، و در زمان حيات آدم به دنيا آمد، چون آدم تا زمان ولادت نوح حيات داشت و ادريس در روى زمين سيصد و شصت و پنج سال عمر كرد، و بعد از اين مدت به عالم بالا رفت و تا كنون زنده است و زمان ظهور حضرت بقيّة الله نازل مى‌شود در زمين و از انصار حضرت بقية الله مى‌شود كه چهار از انبياى سلف در ركاب حضرتش حاضر مى‌شوند: ادريس، عيسى، خضر، الياس. و اول كسى است كه علم خياطى به او افاضه [شده] و لباس چرمى مى‌پوشيد و اول كسى است كه علم خط و كتابت را تعليم نمود و سى صفحه بر او نازل شد، و نيز اول كسى كه علم نجوم و حساب را دارا بود و نظر مى‌نمود، و دعوت به شريعت آدم مى‌كرد و نام او در تورات اخنوخ است[2] .
 (إِنَّهُ كانَ صِدِّيقاً نَبِيًّا). گذشت معناى صدّيق و مراتب و اقسام آن صدق در كلام، در كتابت، در اخلاق، در افعال، در عقايد، و نبى كه مورد وحى الهى واقع مى‌شود و همين علوم معجزات او بود كه سابقه نداشته[3] .

___________________________________________________________________________________

[1] .  و در اين كتاب از ادريس ياد كن كه او راستگويى پيامبر بود.
[2] .  ر.ك: تفسير قمى: ج2، ص52؛ تفسير التبيان: ج7، ص134؛ تفسير الآصفى: ج2، ص743؛تفسير الصافى: ج3، ص285 و مستدرك سفينة البحار: ج3، ص270.
[3] .  ر.ك: همين سوره، ذيل آيه 41.

نوشتن دیدگاه