6 «يَرِثُنِى وَ يَرِثُ مِنْ آلِ يَعْقُوبَ وَ اجْعَلْهُ رَبِّ رَضِيًّا»      
 
ترجمه  :
6. كه آن، ولى و وارث من باشد و وارث آل يعقوب و قرار ده او را پروردگار من! مرضىّ خود كه بنده صالح، متقى، مطيعِ اوامر تو، عالم، عامل، عادل، معصوم، دارنده مقام نبوّت باشد.
 
تفسير :
[نسب حضرت يحيى (علیه السلام) از طرف پدر و مادر به حضرت يعقوب (علیه السلام)]
توضيح آنكه حضرت زكريا نسب او منتهى مى‌شود به لاوى فرزند حضرت يعقوب و عيال او خواهر مريم مادر عيسى نسب آن منتهى مى‌شود به حضرت سليمان و از سليمان به يهودا پس يعقوب، پس از هر دو طرف، يحيى نسبش به آل يعقوب مى‌رسد، لذا گفت: (يَرِثُنِى وَ يَرِثُ مِنْ آلِ يَعْقُوبَ). و مراد از ارث همان اموال زكريّاست و اگر فرزند نداشته باشد اموال او را بنى اعمامش اشغال مى‌كنند و چون از اشرار هستند صرف معاصى و مفاسد مى‌كنند و اعانت اهل فساد و معصيت نبايد كرد و بعضى توهم كردند كه مراد ميراث نبوت است و اين توهم از جهاتى فاسد و باطل و عاطل است :
يكى از جهت اينكه اشخاص فاسدِ فاسق مسلماً لياقت نبوت ندارند و زكريا خوف از اين جهت نداشت. ديگر آنكه مناسبت با جمله (وَ اجْعَلْهُ رَبِّ رَضِيًّا) ندارد، زيرا مقام نبوت و رسالت اعظمِ افراد، مرضىّ الهى است. ديگر اين جمله تكرار مى‌شود بلكه لغو مى‌گردد.
 
تنبيه :
[در] تحصيل مقام رضا، مضاعف از ايمان و تقوا و عمل صالح بايد[شخص] در جميع وارادت و بليّات خشنود باشد به قضاى الهى و طلب كند آنچه خداوند بر او تقدير فرموده، چنانچه از ابى عبدالله(علیه السلام) مروى است كه در مقتل عرض كرد :
«إلهِي رِضاً بِقَضائِکَ ، صَبْراً عَلى بَلائِکَ»[1] .
 و همچنين از روى ميل و رغبت انجام تكاليف الهى دهد ولو هر چه مشقّت داشته باشد بيشتر رغبت داشته باشد كه گفتند :
«أفْضَلُ الاْعْمَالِ أَحْمَزُها»[2] .
 در قرآن مى‌فرمايد: (قالَ اللهُ هذا يَوْمُ يَنْفَعُ الصّادِقِينَ صِدْقُهُمْ لَهُمْ جَنّاتٌ تَجْرِى مِنْ تَحْتِهَا الاَْنْهارُ خالِدِينَ فِيها أَبَداً رَضِىَ اللهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ ذلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ)[3]   بلكه در خبر است، موقعى كه اهل بهشت در بهشت قرار مى‌گيرند و متنعّم به جميع نعم الهى مى‌شوند خطاب مى‌شود كه آيا آرزوى ديگرى داريد؟ عرض مى‌كنند: «ربنا رضاک»[4]  كه مقام رضا بالاترين مقام بهشت است.

______________________________________________________________________________________________

[1] .  خداوندا! من به مقدرات تو راضى هستم و بر آزمايش‌ها و بلاهايت صبر مى‌كنم. ينابيع المودّة: ج3، ص82 و موسوعة كلمات الامام الحسين (علیه السلام): ص615. (با اندكى اختلاف ).
[2] .  با ارزش‌ترين كارها، سخت‌ترين آن‌هاست. عوالى اللالى: ج1، پاورقى ص304؛ ميزان الحكمة: ج3، ص2126 وبحار الأنوار: ج67، ص191.
[3] .  فرمودند خداوند كه اين روزى است كه نفع مى‌دهد صادقين را صدق آن‌ها از براى آن‌هابهشت‌هايى است كه جارى مى‌شود از زير آن‌ها، يعنى از پاى آن‌ها نهرهايى هميشه در آن بهشت‌ها هستند ابد الآباد. خداوند از آن‌ها راضى، آن‌ها هم از خدا راضى و اين فوز عظيم است. سوره مائده: آيه 119.
[4] .  خدايا! ما فقط رضايت و خشنودى تو را مى‌خواهيم. تفسير عياشى: ج2، ص103 و بحارالأنوار: ج8، ص141.

نوشتن دیدگاه