22 « وَ الَّذِينَ صَبَرُوا ابْتِغاءَ وَجْهِ رَبِّهِمْ وَأَقامُوا الصَّلاةَ وَأَنْفَقُوا مِمّا رَزَقْناهُمْ سِرّاً وَعَلانِيَةً وَيَدْرَؤنَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ أُولئِكَ لَهُمْ عُقْبَى الدّارِ »
ترجمه :
22. و اولوالالباب كسانى هستند كه صبر مىكنند قربة الى اللّه، خالصا لوجه اللّه و برپا مىدارند نماز را و انفاق مىكنند از آنچه روزى داديم آنها را و در مقابل سيّئه، حسنه مىكنند، دفع مىكنند سيئه را به حسنه اينها از براى آنها عقبىالدار است.
تفسير:
«وَ الَّذِينَ صَبَرُوا ابْتِغاءَ وَجْهِ رَبِّهِمْ»، سه قسم صبر داريم: صبر در بلا و مصائب، صبر بر زحمت عبادت و بندگى، صبر بر مخالفت هواى نفس و ترك معاصى الهيه كه مىفرمايد: «إِنَّما يُوَفَّى الصّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَيْرِ حِسابٍ»[1]؛
«وَأَقامُوا الصَّلاةَ»اقامه صلات مجرد اتيان به فرايض و نوافل نيست، بلكه حفظ نماز است كه از بين نرود نه مثل امروزه كه اكثر ابناى نوع، تارك الصلاة هستند. آنها هم كه نماز مىگزارند، اكثر جاهل به احكام و مسائل نماز هستند: يا قرائت آنها صحيح نيست يا طمأنينه نماز را مراعات نمىكنند.
«وَأَنْفَقُوا مِمّا رَزَقْناهُمْ سِرّاً وَعَلانِيَةً» «انفاق» مجرد انفاق مالى نيست؛ انفاق علم به جهّال و انفاق قوى در حوائج مؤنين و در حفظ بيضه اسلام[2] هم در خفا و پنهانى و هم در علانيه.
«وَ يَدْرَؤنَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ»، كسانى كه به آنها عداوت و اذيت و جسارت مىكنند، آنها در مقابل به آنها احسان و محبت مىكنند. «أُولئِكَ لَهُمْ عُقْبَى الدّارِ»، دارآخرت كه بهشت باشد، از براى آنهاست و جزاى آنها و اجر آنها اين است كه توصيف آن در آيه بعد شده.
------------------------------------------------
[1] . بى ترديد صبركنندگان پاداش خود را بىحساب و به تمام خواهند يافت. سوره زمر: آيه 10.
[2] . يعنى كانون و مركز اسلام .
