18   « لِلَّذِينَ اسْتَجابُوا لِرَبِّهِمُ الْحُسْنى وَالَّذِينَ لَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُ لَوْ أَنَّ لَهُمْ ما فِى الْأَرْضِ جَمِيعاً وَمِثْلَهُ مَعَهُ لافْتَدَوْا بِهِ أُولئِكَ لَهُمْ سُوءُ الْحِسابِ وَمَأْواهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمِهادُ »
ترجمه :
18. از براى كسانى كه قبول اجابت كردند از براى پروردگار خود خوبى، بسيار خوبى است و كسانى كه اجابت نكردند، اگر بر فرض محال مالك جميع آنچه در زمين است باشند از جواهرات و معادن و عمارات و نباتات و اراضى و مثل آن‏ها را هم داشته باشند و فدا دهند كه از عذاب نجات پيدا كنند، پذيرفته نمى‏شود و سخت از آن‏ها حساب كشيده مى‏شود و جايگاه آن‏ها جهنم است و بد منزل‏گاهى است.
تفسير:
[ در آثار استجابت دعوت و ترك آن ]
«لِلَّذِينَ اسْتَجابُوا لِرَبِّهِمُ الْحُسْنى» «اجابت» دعوت الهى ايمان و تقوا و عمل صالح است، و «حسنى» افعل‏التفضيل است كه از همه خوبى‏ها بالاتر است و يك قسمت آن را در چند آيه بعد بيان مى‏فرمايد. و بالجمله خداوند دنيا و آخرت آن‏ها را معمور مى‏فرمايد و بالاترين آن‏ها رضاى حق است كه مى‏فرمايد:«وَعَدَ اللّه‏ُ الْمُؤمِنِينَ وَالْمُؤمِناتِ جَنّاتٍ تَجْرِى مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها وَمَساكِنَ طَيِّبَةً فِى جَنّاتِ عَدْنٍ وَرِضْوانٌ مِنَ اللّه‏ِ أَكْبَرُ ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ»[1]
و نيز مى‏فرمايد: «قُلْ أَ أُنَبِّئُكُمْ بِخَيْرٍ مِنْ ذلِكُمْ لِلَّذِينَ اتَّقَوْا عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنّاتٌ تَجْرِى مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها وَأَزْواجٌ مُطَهَّرَةٌ وَرِضْوانٌ مِنَ اللّه‏ِ وَاللّه‏ُ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ»[2].
«وَ الَّذِينَ لَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُ» كه ايمان نياوردند و به كفر و شرك و ضلالت باقى ماندند، تكذيب انبيا كردند، قرآن را مهجور كردند: «وَ قالَ الرَّسُولُ يا رَبِّ إِنَّ قَوْمِى اتَّخَذُوا هذَا الْقُرْآنَ مَهْجُوراً»[3]، احكام الهى را زير پا گذاردند.
«لَوْ أَنَّ لَهُمْ ما فِى الْأَرْضِ جَمِيعاً»، تمام دنيا را بر فرض مالك شوند و يك دنياى ديگرى را هم داشته باشند، «وَ مِثْلَهُ مَعَهُ لافْتَدَوْا بِهِ» كه از عذاب الهى نجات پيدا كنند.
«أُولئِكَ لَهُمْ سُوءُ الْحِسابِ» مجرد ترك ايمان نيست از جميع جزئيات اعمال آن‏ها مؤخذه مى‏شود، چنانچه مى‏فرمايد: «وَ نَضَعُ الْمَوازِينَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيامَةِ فَلا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئاً وَإِنْ كانَ مِثْقالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ أَتَيْنا بِها وَكَفى بِنا حاسِبِينَ»[4].
«وَ مَأْواهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمِهادُ»، پس از عقبات قيامت و سختى‏هاى آن‏ها عاقبت جهنم است كه در حديث فرمود: «إنّ للقيامة خمسين موقفاً كل موقف مقام ألف سنه» ، ثم تلا آيه شريفه «فِى يَوْمٍ كانَ مِقْدارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ»[5].
-------------------------------------------------------
[1] .  وعده داده خداوند مؤمنين و مؤمنات را بهشت‏هايى كه از پاى قصرهاى آن‏ها نهرهايى جارى است. هميشه در آن بهشت‏ها هستند و منزل‏هاى پاكيزه در بهشت‏هاى عدن و خشنودى خداوند از آن‏ها ، بزرگ‏تر از بهشت و آن منازل است و اين رستگارى عظيمى است. سوره توبه: آيه 72.
[2] .  بگو اى پيغمبر به آن‏هايى كه علاقه‏مند به تجملات دنيا هستند: آيا مى‏خواهيد شما را خبر دهم از نعمت‏هايى كه بهتر از تجملات دنياست؟ براى كسانى كه تقوا پيشه كرده‏اند نزد پروردگارشان باغ هايى است كه از زير [درختان] آن‏ها نهرها روان است و هميشه در آن‏ها هستند و زن هايى كه پاك و پاكيزه‏اند و خشنودى پروردگار از آن‏ها و خداوند بنده شناس است خوب و بد آن‏ها را مى‏داند و به افعال خوب و بد آن‏ها بيناست. سوره آل عمران: آيه 15.
[3] .  و گفت رسول محترم: پروردگار من ! به درستى كه قوم من اين قرآن را رها كردند. سوره فرقان: آيه 30.
[4] .  و ما قرار مى‏دهيم و نصب مى‏كنيم ميزان‏هاى عدل را از براى روز قيامت، پس ظلم نمى‏شود به هيچ نفسى هيچ گونه ظلمى و اگر بوده باشد به اندازه يك حبه از خردل، مى‏آوريم به آن حبه و كافى است كه ما حساب رس باشيم. سوره انبيا: آيه 47.
[5] .  براى قيامت پنجاه ايستگاه است ، درنگ در هر ايستگاهى هزار سال است. سپس اين آيه را تلاوت فرمود: در روزى كه مقدار آن به اندازه پنجاه هزار سال است . امالى مفيد: ص329؛ امالى طوسى: ص111، ح23 ؛ كافى: ج5، ص143، ح108 و امالى صدوق: ص111 ، متن قرآنى ، آيه 4 از سوره معارج است .

نوشتن دیدگاه