97   «وَلَوْ جاءَتْهُمْ كُلُّ آيَةٍ حَتّى يَرَوُا الْعَذابَ الْأَلِيمَ»
ترجمه :
97. اين‏ها ايمان نمى‏آورند و لو هر آيتى بر آن‏ها بيايد و مشاهده كنند تا آنكه ببينند عذاب دردناك] را].
[ ايمان نياوردن با وجود آيات فراوان]
امروزه ما مشاهده مى‏كنيم بسيارى از ابناى نوع بالاخص جوانان تحصيل كرده داراى تصديق و ديپلمه، رجالاً و نساءً كه به هيچ راهى مستقيم نمى‏شوند، آنچه از آيات شريفه قرآن و اخبار ائمه اطهار و فتاواى علماى اعلام بر آن‏ها خوانده شود به قدر خردلى در آن‏ها اثر نمى‏گذارد، طريقه‏اى كه از يكديگر اخذ كرده‏اند و به يكديگر نگاه مى‏كنند مشى مى‏كنند؛ مثلاً بگويى ريش تراشى به فتواى نوع علما حرام است مع ذلك مى‏تراشد، يا رفتن سينما يا ساز راديو يا تشبّه رجال به نساء و نساء به رجال يا اختلاط زن و مرد و امثال اين‏ها كه امروزه مد شده است حرام است ابداً گوش نمى‏دهند، بلكه اين‏ها را حرام نمى‏دانند و مى‏گويند علما از پيش خود درآورده‏اند. جايى كه ابناى شيعه مذهب چنين باشند چه توقعى از مشركين و كفار يهود و نصارا داشته باشيم كه دست از عادات جاهليت بردارند!
لذا مى‏فرمايد: «وَلَوْ جاءَتْهُمْ كُلُّ آيَةٍ» چه معجزه صادره از انبيا باشد و چه بليات نازله بر آن‏ها از امراض و تسلط ظالم و غير اين‏ها تمام را حمل بر پيش‏آمد و بخت و اتفاق و سحر و شعبده، و مستند به طبيعت مى‏كنند تا وقتى كه اجل برسد و پرده برداشته شود و مشاهده عذاب الهى بكنند آن وقت مى‏فهمند كه آنكه انبيا و ائمّه و علما فرمودند حق و صدق بوده: «حَتّى يَرَوُا الْعَذابَ الْأَلِيمَ»بلكه آن موقع هم بگويند:
«النارُ و لا العارُ»[1].
بلكه به نظر حقير كه استفاده كرده‏ام از پاره‏اى از آيات و اخبار اينكه غايت هم داخل در مُغيّاست، حتى فرداى قيامت هم ايمان نمى‏آورند ولو در قعر جهنم هم بسوزند: «وَمَنْ كانَ فِى هذِهِ أَعْمى فَهُوَ فِى الآْخِرَةِ أَعْمى وَأَضَلُّ سَبِيلاً»[2].
توضيح اينكه، صفات نفسانيه و ملكات قلبيه نقش‏هايى است كه به نفس و روح انسانى وارد مى‏شود از ايمان و كفر، كبر و تواضع، بخل و سخاوت تا مادامى كه در اين عالم، كه در عمل است، هست ممكن است تغيير پذير باشد، چون هنوز رسوخ نكرده و اما موقعى كه از اين عالم رفت رنگ ثابت مى‏شود قابل تغيير نيست، بلكه بالاتر از اين عرض كنم كه اين صفات و ملكات مراتب نفس است نه صفت عارضه بر آن: تعالى و تنزل او در اين عالم است[و ]موقعى كه مُرد به همان مرتبه كه هست باقى است الى الابد؛ و به عبارت اوضح دنيا دارِ تكميل است، در قبر و برزخ و قيامت تكميل و تحصيل نيست، دنيا دار عمل است و آخرت دار جزا.
----------------------------------------------------------------
[1] .  آتش آرى ، اما ننگ هرگز . مجمع النورين : ص 236 و مدينة المعاجز : ج2 ، ص96 . فتوح الشام: ج2، ص157؛ الفرج بعد الشدّة: ج1، ص59؛ نهج البلاغة: ص404، ضمن خطبه 192 و بحار الأنوار: ج34، ص223.
[2] .  و كسى كه در اين دارِ دنيا كور است پس او در آخرت هم كور است و گمراه‏تر است به راه حق. سوره إسراء: آيه 72 .

نوشتن دیدگاه