16   «قُلْ لَوْ شاءَ اللّه‏ُ ما تَلَوْتُهُ عَلَيْكُمْ وَلا أَدْراكُمْ بِهِ فَقَدْ لَبِثْتُ فِيكُمْ عُمُراً مِنْ قَبْلِهِ أَ فَلا تَعْقِلُونَ »
ترجمه :
16. به آن‏ها بفرما: اگر خداوند مى‏خواست من تلاوت نمى‏كردم قرآن را براى شما و شما را دانا نمى‏كردم به قرآن، پس به تحقيق مدتى از عمر خود در ميانه شما بودم قبل از بعثت، آيا پس از اين تعقل نمى‏كنيد؟
تفسير :
[در عظمت وجود مقدس پيامبر]
مسألة اعتقادية:
و آن اين است كه مكرر اشاره كرده‏ايم كه وجود مقدس حضرت رسالت صلى‏الله‏عليه‏و‏آلهدر همان عالم نورانيت افاضه تمام علوم و كمالات به او شد و اولين نزول قرآن در همان عالم به قلب مطهر او شده و در اين عالم هم بر دين خود عمل مى‏كرد و تابع احدى نبود و مأمور به دعوت احدى هم نبود، و حجت خدا در روى زمين عمّ بزرگوارش ابى طالب عليه‏السلام آخرين وصى حضرت ابراهيم عليه‏السلامبود در بنى اسماعيل و ساير مكلفين غير بنى اسرائيل، و آخرين وصى حضرت عيسى  عليه‏السلامهم در بنى اسرائيل، كه اختلاف است كه بوده، و هردو ودايع انبيا را سپردند به حضرت رسالت صلى‏الله‏عليه‏و‏آله حين بعثت.
لذا مى‏فرمايد: «قُلْ لَوْ شاءَ اللّه‏ُ»، يعنى بعد از بعثت هم اگر امريه الهيه نرسيده بود و مأمور به دعوت نبودم «ما تَلَوْتُهُ عَلَيْكُمْ»؛ آيات و سور قرآنيه را براى شما تلاوت نمى‏كردم. و اين جمله دلالت ندارد كه نمى‏دانستم و خبر نداشتم كه مفسرين عامه توهّم كردند. «وَلا أَدْراكُمْ بِهِ»و به شما تعليم نمى‏كردم و نمى‏فهمانيدم، چنانچه چهل سال تلاوت و تعليم نمى‏كردم.
«فَقَدْ لَبِثْتُ فِيكُمْ عُمُراً مِنْ قَبْلِهِ»؛ يعنى قبل البعثه مدت چهل سال در ميان شما بودم حتى دعوت به توحيد كه اولين كلمه تمام انبيا بود نكردم و شما در بت پرستى اصرار داشتيد كه خانه خدا را بتكده كرده بوديد.
«أَ فَلا تَعْقِلُونَ»؛ آيا تعقل نمى‏كنيد به اينكه بعد از چهل سال، يك نفر در مقابل تمام اهل دنيا، كه همه مشرك بودند، [،قيام كرد؟]. تا قوّه الهيه و مدد پروردگار نبود نمى‏توانستم قيام كنم، با فقدان تمام وسايل ظاهريه. و اين خود يك دليل محكم است بر حقانيت دين مقدس و خود معجزه بزرگى است.

نوشتن دیدگاه