115   « قالُوا يا مُوسى إِمّا أَنْ تُلْقِىَ وَإِمّا أَنْ نَكُونَ نَحْنُ الْمُلْقِينَ»
ترجمه :
115. گفتند سحره به حضرت موسى عليه‏السلام : آيا شما عصاى خود را مى‏اندازى يا ما بوده باشيم كه عصاها و ريسمان‏هاى خود را بيندازيم.
تفسير :
[ آگاهى ساحران از فرق بين معجزه و سحر ]
از اين آيه مى‏توان استفاده كرد كه سحره نظر به اينكه متحير بودند و نمى‏دانستند كه آيا موسى بر حق است و اين القاى عصا ، معجزه است يا بر باطل است و اين سحر است ، چون موازين معجزه و سحر را كاملاً مى‏دانستند و قواعد سحر را در دست داشتند مى‏خواستند كه حضرت موسى ابتدا كند كه اگر معجزه است آن‏ها ديگر القا نكنند و ايمان آورند و اگر سحر است اعمال كنند ، لذا «قالُوا يا مُوسى إِمّا أَنْ تُلْقِىَ» و از آن طرف هم مجبور بودند از جانب فرعون در القا گفتند: «وَإِمّا أَنْ نَكُونَ نَحْنُ الْمُلْقِينَ».
اشكال:
در آيه شريفه «إِمّا يُعَذِّبُهُمْ وَإِمّا يَتُوبُ عَلَيْهِمْ»[1] بدون حرف أن ناصبه است و در اين آيه با أن ناصبه ذكر شده ؟
جواب:
اما در آيه [ سوره ] توبه يكى از دو امر است : يا عذاب يا قبولى توبه ، هر دو نيست . هر كدام كه اراده حق تعالى تعلق بگيرد موافق حكمت و صلاح [ است  ]و اما در اين آيه هر دو واقع مى‏شود ، سؤل در تقديم و تأخير است كه كدام يك ابتدا كنيم : اول القاى تو باشد يا القاى ما ؛ لذا به تأويل مصدر مى‏رود ، كه « إلقائك و إلقائنا » باشد.
--------------------------------------------------------------
[1] .  يا آنان را عذاب مى‏كند و يا توبه آن‏ها را مى‏پذيرد . سوره توبه: آيه 106.

نوشتن دیدگاه