90   « وَقالَ الْمَلأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ لَئِنِ اتَّبَعْتُمْ شُعَيْباً إِنَّكُمْ إِذاً لَخاسِرُونَ»
ترجمه :
90. و گفتند جماعتى از سران قوم كسانى كه كافر شدند به ساير افراد قوم كه ضعفاى قوم بودند و تبعيت از رؤا مى‏كردند كه اگر دست از دين ما بكشيد و رو به شعيب كنيد و متابعت او را نماييد در اين هنگام شما البته خاسر مى‏شويد و سرمايه دين را از دست مى‏دهيد.
تفسير :
[ معناى « خسران » ]
« خسران » زيان است مقابل سود كه نفع است . كسى كه سرمايه در دست او باشد و به كار زند از سه حالت بيرون نيست : يا اين است كه زياد مى‏شود نفع و سودش مى‏گويند ؛ يا كم مى‏شود و ضرر مى‏دهد خسران و زيانش مى‏نامند ؛ و اگر نه سودى برده و نه ضررى سرمايه جسته.
«وَقالَ الْمَلأُ الَّذِينَ كَفَرُوا» همان رؤا و امرا و بزرگان «مِنْ قَوْمِهِ» ، يعنى كفار قوم . و طرف خطاب آن‏ها ممكن است ضعفاى كفار و تابعين آن‏ها باشند و ممكن است طرف كسانى باشند كه ايمان به حضرت شعيب آورده بودند و ممكن است ، بلكه بعيد نيست كه جميع باشند : «لَئِنِ اتَّبَعْتُمْ» اگر متابعت كنيد و گوش فرادهيد و ترتيب اثر كنيد «شُعَيْباً» كه ايمان بياوريد و موحّد شويد و بت‏ها را رها كنيد «إِنَّكُمْ إِذاً لَخاسِرُونَ» « بر عكس نهند نام زنگى كافور » خسران دنيا و آخرت در اثر شرك و كفر و تكذيب انبيا و ايمان نياوردن است ، إلاّ اينكه «كُلُّ حِزْبٍ بِما لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ»[1]، «وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطانُ أَعْمالَهُمْ»[2]، «قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُمْ بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمالاً * الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِى الْحَياةِ الدُّنْيا وَهُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعاً»[3]، شرك و كفر و ضلالت را نفع مى‏دانند و ايمان و متابعت انبيا را خسران مى‏شمارند.
---------------------------------------------------
[1] .  هر دسته‏اى و گروهى به آنچه نزدشان بود ، دل خوش كردند . سوره مؤمنون: آيه 53.
[2] .  و شيطان ، اعمالشان را برايشان آراسته بود . سوره نمل: آيه 24 وسوره عنكبوت: آيه 38.
[3] .  بگو : آيا شما را از زيانكارترين مردم آگاه گردانيم ؟ آنان كسانى هستند كه سعى و تلاش آن‏ها در زندگى دنيا در ضلالت و گمراهى است ولى آن‏ها گمان مى‏كنند كه خوبى مى‏كنند و كارها و اعمال آن‏ها صحيح و خوب است . سوره  كهف: آيات 103 ـ 104.

نوشتن دیدگاه