71   « قالَ قَدْ وَقَعَ عَلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ رِجْسٌ وَغَضَبٌ أَ تُجادِلُونَنِى فِى أَسْماءٍ سَمَّيْتُمُوها أَنْتُمْ وَآباؤكُمْ ما نَزَّلَ اللّه‏ُ بِها مِنْ سُلْطانٍ فَانْتَظِرُوا إِنِّى مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِينَ»
ترجمه :
71. فرمود حضرت هود به قوم خود كه ، به تحقيق واقع شد بر شما پليدى و غضب الهى آيا با اين ، باز با من مجادله مى‏كنيد در اسماى بت‏ها ، كه شما و پدرانتان اسم گذارده‏ايد كه اسم الوهيت باشد و آن‏ها را آلهه خود پنداشته و حال آنكه هيچ مدركى و برهانى از جانب خداوند درباره آن‏ها نازل نشده، پس انتظار بلا را داشته باشيد . محققاً من هم با شما از انتظار داشته‏ها هستم و منتظرم.
تفسير :
[ معناى « رجس » و « غضب » ]
«قالَ قَدْ وَقَعَ عَلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ رِجْسٌ وَغَضَبٌ» بعض مفسرين گفتند كه مضارع محقق الوقوع در حكم ماضى است و مراد از رجس و غضب همان بلايى است كه بعداً به آن‏ها متوجه مى‏شود لكن اين اشتباه بزرگى است ، زيرا بعد از وقوع جاى مجادله و انتظار نيست ، بلكه مراد از « رجس و غضب » قحطى و نيامدن باران بر آن‏ها بود كه نقل مى‏كنند كه هفت سال يا سه سال بر آن‏ها باران نيامد . و مرسوم بين آن‏ها اين بود كه در ابتلاى سخت مى‏آمدند مكه و دعا مى‏كردند . جماعتى را [ فرستادند كه ] بروند مكه و دعا كنند و در آن زمان مكه در تصرف عمالقه بود و رئيس آن‏ها در مكه شخصى بود به نام معاوية بن بكر و مادرش از قوم عاد بود و در خارج مكه بود . اين‏ها ابتدا بر او وارد شدند و نظر به اينكه مادرش از اين طايفه بود از آن‏ها پذيرايى و اكرام و احترام گذاشت آن‏ها چون مورد اكرام او شدند نزد او توقف كردند و شرب خمر مى‏كردند او نمى‏توانست آن‏ها را رد كند ، چون ضيف او بودند و از آن طرف هم مى‏ديد كه قوم مادرش در قحطى گرفتار هستند و اين‏ها نمى‏روند در مكه دعا كنند ، به يك سياستى اشعارى تعليم مغنّيان [ = آواز خوانان ] كرد كه براى آن‏ها تغنّى كنند و نفهمند اين اشعار از كيست كه مفاد آن اشعار اين است كه ، چرا نمى‏رويد دعا كنيد و قوم خود را از قحطى نجات دهيد تا آخر قصّه[1] . بناءً على هذا مفاد فرمايش حضرت هود اين است كه ديديد گرفتار قحطى و خشكسالى شديد بياييد ايمان بياوريد تا اين بلا از شما برطرف شود مع ذلك
«أَ تُجادِلُونَنِى فِى أَسْماءٍ» در مورد اصنام خود و آن‏ها را مى‏پرستيد و آلهه خود قرار داديد «سَمَّيْتُمُوها أَنْتُمْ وَآباؤكُمْ»كه پيش خود و مِنْ عِنْدى آن‏ها را به اين نام مى‏خوانيد «ما نَزَّلَ اللّه‏ُ بِها مِنْ سُلْطانٍ»كدام پيغمبرى به شما گفته، كدام كتابى به شما دستور داده، كدام عقلى بر طبق اين حكم كرده كه شرك بياوريد و غير خدا را پرستش كنيد ! ؟
«فَانْتَظِرُوا» منتظر آن بلاى هلاك كننده ، كه خداوند به من خبر داده و من به شما ابلاغ كردم ، باشيد . «إِنِّى مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِينَ» من هم انتظار وعده او را دارم كه هر كه ايمان آورد نجات يابد و هر كه به شرك و كفر باقى ماند هلاك شود .
-------------------------------------------------
[1] .  مجمع البيان : ج4 ، ص675 .

نوشتن دیدگاه