39 « وَقالَتْ أُولاهُمْ لأُخْراهُمْ فَما كانَ لَكُمْ عَلَيْنا مِنْ فَضْلٍ فَذُوقُوا الْعَذابَ بِما كُنْتُمْ تَكْسِبُونَ»
ترجمه :
39. و مىگويند طايفه پيشينيان به طايفه بعدى كه شما بر ما فضيلتى نداريد كه باعث تخفيف عذاب شما و تضعيف عذاب ما باشد . پس بچشيد عذاب را به سبب آنچه بوديد كسب مىكرديد.
تفسير :
بعد از آنى كه «لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرى»[1]، «هَلْ يُجْزَوْنَ إلاّ ما كانُوا يَعْمَلُونَ»[2] و غير اينها از آيات ، ثابت و محقق مىشود كه هر كس گرفتار عمل خود است .
لذا طايفه قبل «وَقالَتْ أُولاهُمْ» به طايفه بعد مىگويند «لأُخْراهُمْ» كه ما گرفتار عمل خود هستيم و شما هم به جزاى عمل خود گرفتاريد شما بر ما فضيلتى نداريد : «فَما كانَ لَكُمْ عَلَيْنا مِنْ فَضْلٍ فَذُوقُوا الْعَذابَ بِما كُنْتُمْ تَكْسِبُونَ».
--------------------------------------------
[1] . و حمل نمىكند هيچ حمل كننده حمل ديگرى را . سوره انعام: آيه 164.
[2] . آيا جزا داده مىشوند جز در برابر آنچه مىكردند ؟ سوره اعراف: آيه 147 و سبأ: آيه 33.
آیه ٣٩ « وَقالَتْ أُولاهُمْ لأُخْراهُمْ فَما كانَ لَكُمْ عَلَيْنا ... »
- بازدید: 2565