81 «وَكَيْفَ أَخافُ ما أَشْرَكْتُمْ وَلا تَخافُونَ أَنَّكُمْ أَشْرَكْتُمْ بِاللّه‏ِ ما لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ عَلَيْكُمْ سُلْطاناً فَأَىُّ الْفَرِيقَيْنِ أَحَقُّ بِالأَمْنِ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ»

ترجمه :
81. و چگونه می‏ترسم آنچه را شما شريك قرار داده ‏ايد و شما نمی‏ترسيد كه بر خدا شريك قائل شده ‏ايد با اينكه هيچ‏گونه مدركی و دليلی بر شما از جانب خدا نازل نشده كه بفرمايد اين‏ها شريك من هستند. پس كدام يك از ما دو فرقه سزاوارتريم به ايمنی اگر بوديد می‏دانستيد.

[ آن كه دليل دارد ترسی ندارد ]
«وَكَيْفَ أَخافُ ما أَشْرَكْتُمْ»؛ اصنامی كه من و شما می‏دانيم و می‏بينيم كه يك جمادی كه تراشيده و مصنوع بشر است بيشتر نيست و اگر آن‏ها را در هم بكوبند ادراك ندارند چگونه من از آن‏ها بترسم؟ «وَلا تَخافُونَ أَنَّكُمْ أَشْرَكْتُمْ بِاللّه‏ِ»خداوند قاهر متعالی كه من و شما يقين داريم كه بر همه چيز قادر و تواناست و علمش به همه چيز احاطه دارد شما نمی‏ترسيد كه برای او شريك قرار داده‏ ايد «ما لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ عَلَيْكُمْ سُلْطاناً». كأنه دَفْع دَخْلی[1] است كه مشركين بگويند : خداوند به ما امر فرموده كه عبادت اين اصنام را بكنيم و در ترك آن خدا ما را عذاب كند و اين‏ها مقرب درگاه الهی هستند ، چنانچه گفتند : «مانَعْبُدُهُمْ إِلاّ لِيُقَرِّبُونا إِلَی اللّه‏ِ زُلْفی»[2]، چنانچه در اعمال زشت خود هم استناد كردند و گفتند: «وَاللّه‏ُ أَمَرَنا بِها»[3]، جواب می‏دهد كه چه مدركی برای اين دعوی داريد آيا وحيی بر شما نازل شد يا نبيّی به شما خبر داده يا عقل شما حكم كرده كه مدرك عقلی داريد؟ هيچ‏گونه مدركی نداريد جز همان حميت وعصبيت و تقليد آبا.
«فَأَىُّ الْفَرِيقَيْنِ» موحد و مشرك «أَحَقُّ بِالْأَمْنِ» البته موحدين، چون به ادله متقنه معرفت به توحيد پيدا كرده و تمام انبيا كه آمدند دعوت به توحيد ، اولين وظيفه آن‏ها بود و نفی شرك. سزاوارترند به امنيت نسبت به كسانی كه بدون مدرك و دليل و بر خلاف حسّ و وجدان قائل به شرك شدند «إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ» اگر دست از جهالت و حماقت و عصبيت و عناد برداريد و به خود بياييد خواهيد دانست.

/_*_//_*_//_*_//_*_//_*_//_*_//_*_//_*_//_*_/

[1] . دَفْع دَخْل : جواب دادن به اشكال و رد كردن آن.
[2] . پرستش نمی‏كنيم اين‏ها را مگر برای اينكه ما را نزديك كنند به سوی خدا قرب و منزلتی. سوره زمر: آيه 3.
[3] . و خداوند امر فرموده ما را به اين عمل. سوره اعراف: آيه 28.

نوشتن دیدگاه