29  « إِنِّى أُرِيدُ أَنْ تَبُوءَ بِإِثْمِى وَ إِثْمِكَ فَتَكُونَ مِنْ أَصْحابِ النّارِ وَ ذلِكَ جَزاءُ الظّالِمِينَ»
ترجمه :
29. محققاً من اراده دارم كه تو بر گردى به گناه من و گناه خود، پس بوده باشى از اصحاب آتش و همين است جزاى ظلم كنندگان.
تفسير :
[موعظه هابيل به قابيل و اثر نكردن به او]
«إِنِّى أُرِيدُ أَنْ تَبُوءَ» «باء» به معنى «رجع» است و رجوع به گناه ارتكاب معصيت است. و «اراده» اينجا به معنى واگذارى است؛ يعنى من در مقام قتل تو بر نمى ‏آيم و تو را هر چه بكنى به خدا وا مى‏ گذارم او انتقام مرا از تو خواهد كشيد.
«بِإِثْمِى وَ إِثْمِكَ»، مفسرين گفتند گناه قتل من و گناه معاصى كه قبلاً مرتكب شده‏ اى، و بعضى گفتند گناه قتل من و گناه قتل‏ هايى كه در عالم واقع مى ‏شود كه تو سبب آن‏ها مى  ‏شوى، لكن هر دو تفسير غلط است، بلكه مراد ظاهراً اين باشد كه قتل نفس دو قسم عقوبت دارد : يكى از جنبه حق الناسى كه ظلم به مظلوم شده و خداوند در حديث قدسى قسم ياد فرموده:
«و عزّتي و جلالي لايجوزني ظلم ظالم»[1] تا حق مظلوم گرفته نشود. و ديگر جنبه حق اللهى كه معصيت بسيار بزرگى است و جزاى او خلود در عذاب است چنانچه گذشت؛ يعنى ظلمى كه به من مى ‏كنى و ظلمى كه به نفس خود مى ‏كنى كه هم ظالم به نفس است هم ظالم به غير. «فَتَكُونَ مِنْ أَصْحابِ النّارِ»«مصاحبت با آتش» اين است كه از هم جدا نشوند و كنايه از خلود است.
«وَ ذلِكَ جَزاءُ الظّالِمِينَ»؛ اين مصاحبت با آتش و خلود در عذاب جزاى ستمكاران است.
**********************************************
[1] .  به عزت و جلالم سوگند! كه ظلم ظالم از من عبور نخواهد كرد از عقوبت آن نمى  ‏گذرم. المحاسن : ج1 ، ص68 ، ح18 و بحار الأنوار : ج6 ، ص30 ، ح35 .

نوشتن دیدگاه