14 «وَ مِنَ الَّذِينَ قالُوا إِنّا نَصارى أَخَذْنا مِيثاقَهُمْ فَنَسُوا حَظًّا مِمّا ذُكِّرُوا بِهِ فَأَغْرَيْنا بَيْنَهُمُ الْعَداوَةَ وَ الْبَغْضاءَ إِلى يَوْمِ الْقِيامَةِ وَ سَوْفَ يُنَبِّئُهُمُ اللّه‏ُ بِما كانُوا يَصْنَعُونَ»
ترجمه :
14. و از كسانى كه گفتند ما نصارا هستيم از آن‏ها عهد و ميثاق گرفتيم، پس فراموش كردند بهره خود را از آنچه به آن‏ها تذكر داده شده، پس قرار داديم بين آن‏ها عداوت و كينه جويى را تا روز قيامت و پس از آن آگاه مى‏ كند و خبر مى ‏دهد خداوند آن‏ها را به آنچه رفتار مى كردند، يعنى به جزاى عملشان مى ‏رساند و به عقوبت معاصى گرفتار مى ‏شوند.
تفسير :
[در مخالفت نصارا و دشمنى بين آنان]
«وَ مِنَ الَّذِينَ قالُوا إِنّا نَصارى»، نفرمود «من النصارى» براى اينكه اين اسم را خود آن‏ها بر خود اختيار كردند به دعواى اينكه ما نصرت دين حق را مى ‏كنيم و اين دعوى بر خلاف واقع است، و اينكه در بعض آيات تعبير به نصارا فرموده، براى اين است كه معروف به اين اسم شده ‏اند، چنانچه ما تعبير به باب و بهاء مى ‏كنيم، براى اينكه ميرزا على محمد خود را باب امام زمان خوانده و ميرزا حسين خود را بهاء اللّه‏ ناميده؛ (بر عكس نهند نام زنگى كافور).
«أَخَذْنا مِيثاقَهُمْ» به اينكه عبادت خداى يگانه كنند و شريك بر او قرار ندهند، چنانچه مى ‏فرمايد : «اتَّخَذُوا أَحْبارَهُمْ وَ رُهْبانَهُمْ أَرْباباً مِنْ دُونِ اللّه‏ِ وَ الْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَ ما أُمِرُوا إِلاّ لِيَعْبُدُوا إِلهاً واحِداً لا إِلهَ إِلاّ هُوَ»[1] .
و نيز از قول مسيح نقل مى‏ فرمايد: «ما قُلْتُ لَهُمْ إِلاّ ما أَمَرْتَنِى بِهِ أَنِ اعْبُدُوا اللّه‏َ رَبِّى وَ رَبَّكُمْ»[2].
«فَنَسُوا حَظّاً مِمّا ذُكِّرُوا بِهِ» ، بعضى گفتند: «إِنَّ اللّه‏َ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ»[3] ، بعضى گفتند: «إِنَّ اللّه‏َ ثالِثُ ثَلاثَةٍ»[4]، بعضى گفتند: «الْمَسِيحُ ابْنُ اللّه‏ِ»[5]. و بالجمله ، در ميان نصارا مذاهب مختلفه متشتّته [= پراكنده ، متفرق] بسيار است.
«فَأَغْرَيْنا بَيْنَهُمُ الْعَداوَةَ وَ الْبَغْضاءَ إِلى يَوْمِ الْقِيامَةِ»، دائماً ممالك مسيحيان با هم در جنگ و جدال به انحاى مختلف هستند و مشاهده نشده تا كنون كه همه با هم متفق شوند و چه اندازه تلفات داده‏ اند. بلى ، جنگ‏ها مختلف است : سرد، گرم، اقتصادى .
«وَ سَوْفَ يُنَبِّئُهُمُ اللّه‏ُ بِما كانُوا يَصْنَعُونَ» ، و از پاره‏اى از آيات استفاده مى‏ شود كه عذاب نصارا در قيامت از عذاب ساير طبقات كفار و مشركين شديدتر و سخت ‏تر است، چنانچه در مورد طلب حضرت مسيح نزول مائده را بر حسب تقاضاى حواريين مى ‏فرمايد: «قالَ اللّه‏ُ إِنِّى مُنَزِّلُها عَلَيْكُمْ فَمَنْ يَكْفُرْ بَعْدُ مِنْكُمْ فَإِنِّى أُعَذِّبُهُ عَذاباً لا أُعَذِّبُهُ أَحَداً مِنَ الْعالَمِينَ»[6]، و مسلّماً نصارا كافر شدند، بلكه تمام احكام عيسى عليه ‏السلام را از بين بردند، حتى بولس ملعون ديگر حكمى باقى نگذاشت، و غرق شهوات و لذايذ و هواى نفس شدند و عبادت آن‏ها هم ساز و آواز شد، با اينكه در همين اناجيل آن‏ها دارد كه هر كه به احكام ناموس [= تورات] عمل نكند ملعون و معذّب خواهد بود. گفتند عيسى عوض ما در جهنم رفت و گفتند : « المسيح افتدانا من لعنة الناموس » كه شرحش گذشت[7] .
-------------------------------------------------
[1] .  گرفتند علماى خود و عبّاد خود را پروردگاران خود از غير خدا و هم مسيح پسر مريم را پروردگار خود و حال آنكه مأمور نشدند مگر به عبادت يك خدا كه پروردگارى نيست جز او. سوره توبه: آيه 31.
[2] .  نگفتم براى آن‏ها مگر آنچه تو امر فرمودى به او، اينكه عبادت كنيد خداى يگانه را كه پروردگار من و شماست. سوره مائده: آيه 117.
[3] .  به درستى كه اللّه‏ همانا مسيح پسر مريم است. همان: آيه 17.
[4] .  [ همانا ] خدا را يكى از سه شمردند . سوره مائدة: آيه 73.
[5] .  مسيح پسر خداست . سوره توبه: آيه 30.
[6] .  خداوند فرمود : محققاً من نازل مى‏ كنم بر شما مائده را، پس هر كس بعدِ نزول مائده از شما كافر شد، پس محققاً من او را عذابى مى ‏كنم كه احدى از عالمين را عذاب نكرده باشم. سوره مائده: آيه 115.
[7] .  ر . ك : همين تفسير ، ج2 ص491 .

نوشتن دیدگاه