157   «وَلَئِنْ قُتِلْتُمْ فِى سَبِيلِ اللّه‏ِ أَوْ مُتُّمْ لَمَغْفِرَةٌ مِنَ اللّه‏ِ وَرَحْمَةٌ خَيْرٌ مِمّا يَجْمَعُونَ»
ترجمه:
157. و هر آينه اگر كشته شديد در راه الهى و ترويج دين يا آنكه در مسافرت براى جهاد اجل شما رسيد هر آينه اين قتل و موت مورث آمرزش و گذشت از گناهان شماست و موجب نيل به مثوبات و رحمت الهى است و اين مغفرت و رحمت براى شما بهتر است از آنچه گِرد مى‏كنند از زخارف دنيوى و با هزاران حسرت مى‏گذارند و مى‏روند.
تفسير:
[قتل و موت در راه خدا، داراى مغفرت و رحمت است]
«وَ لَئِنْ قُتِلْتُمْ فِى سَبِيلِ اللّه‏ِ» اگر چه در مورد مجاهدين وارد شده، لكن مورد مخصص نيست و شامل قتل در راه دين مى‏شود، ولو مثل قتل ميثم تمار كه براى دوستى على كشته شد يا رشيد هجرى يا شهيد اول و ثانى و ثالث يا براى دفع شرّ اعدا و امثال اين‏ها، ولو احكام ظاهريه شهيد بر آن‏ها جارى نشود.
«أَوْ مُتُّمْ» اين هم در مورد مجاهدين است، لكن شامل مى‏شود هر مسافرتى [كه] براى دين باشد؛ مثل مسافرت براى تحصيل علوم دينيه يا براى حج يا زيارت و امثال اين‏ها، چنانچه مى‏فرمايد: «وَ مَنْ يَخْرُجْ مِنْ بَيْتِهِ مُهاجِراً إِلَى اللّه‏ِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ يُدْرِكْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَ قَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللّه‏ِ وَ كانَ اللّه‏ُ غَفُوراً رَحِيماً»[1].
«لَمَغْفِرَةٌ مِنَ اللّه‏ِ وَ رَحْمَةٌ»، دو چيز است كه منتهاى آمال انسان مؤن است: يكى نجات از عذاب الهى كه در اثر مغفرت از ذنوب و خطاياست و ديگر نيل به جنت و مثوبات الهى كه در اثر مشموليت رحمت است و البته اين دو چيز طرف نسبت و قابل مقايسه با اين دنياىِ دنىِ فانىِ زايل كه هر نوشى مقرون به هزار نيش و هر نعمتى محفوف به هزار بلاست [نمى‏باشد]، لذا مى‏فرمايد: «خَيْرٌ مِمّا يَجْمَعُونَ» [؛ بهتر از آنچه گرد مى‏آورند] از مال و منال و جاه و مقام كه هيچ ثبات و بقا ندارد و هر روز به نام كسى است و تمام آن عاريتى است، حتى حيات آن.
-----------------------------------------------------------
[1] .  و كسى كه از منزلش بيرون رود و رو به خدا و رسول  رود، پس از آن مرگ او را دريابد، پس اجر او نزد خدا ثابت و محفوظ مى‏شود خداوند آمرزنده و مهربان است. همان: آيه 100.

نوشتن دیدگاه