78   «وَإِنَّ مِنْهُمْ لَفَرِيقاً يَلْوُونَ أَلْسِنَتَهُمْ بِالْكِتابِ لِتَحْسَبُوهُ مِنَ الْكِتابِ وَما هُوَ مِنَ الْكِتابِ وَيَقُولُونَ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللّه‏ِ وَما هُوَ مِنْ عِنْدِ اللّه‏ِ وَيَقُولُونَ عَلَى اللّه‏ِ الْكَذِبَ وَهُمْ يَعْلَمُونَ»
ترجمه:
78. و به درستى كه بعض اهل كتاب هر آينه جماعتى هستند كه به زبان خود و از پيش خود كلماتى به هم مى‏بافند به نام كتاب آسمانى و شما را به گمان بيندازند كه توهّم كنيد كه از كتاب است و حال آنكه اين‏ها كتاب الهى نيست و مى‏گويند كه اين از جانب خداست و حال آنكه از جانب او نيست و دروغ مى‏بندند به خدا با اينكه خود مى‏دانند دروغ است.
تفسير:
«وَ إِنَّ مِنْهُمْ» اشاره به اهل كتاب است از يهود و نصارا و مرجع ضمير «مِنْهُمْ»به آيه سابقه است «وَ مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ مَنْ إِنْ تَأْمَنْهُ...» الآيه و كلمه «من» تبعيضيه است و مراد علماى يهود و نصارا هستند.
«لَفَرِيقا» كه مراد ظاهرا پيشينيان آن‏ها كه كتاب‏هايى به نام عهد قديم و عهد جديد نوشته و تمام آن‏ها را كتب وحى ناميدند و آن‏ها را نسبت به انبيا دادند. از موسى تا قبل از عيسى را عهد قديم گفتند و از عيسى به بعد عهد جديد.
[در معناى لىّ]
«يَلْوُونَ أَلْسِنَتَهُمْ» «يلوون» به دو واو قرائت شده كه لام مجزوم است و واو مضموم از ماده لام يا واو (ليو) كه «واو» در «يا» ادغام مى‏شود: «لىّ»، و در لغت از براى او معانى ذكر شده: تحريف، مثل آيه شريفه «مِنَ الَّذِينَ هادُوا يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَنْ مَواضِعِهِ...» إلى قوله تعالى: «لَيّاً بِأَلْسِنَتِهِمْ وَ طَعْناً فِى الدِّينِ»[1].
و توقف و عدم انتظار، مثل آيه شريفه «إِذْ تُصْعِدُونَ وَ لا تَلْوُونَ عَلى أَحَدٍ...» الآيه[2].
و صورت برگرداندن و منحرف شدن، مثل آيه شريفه «وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ تَعالَوْا يَسْتَغْفِرْ لَكُمْ رَسُولُ اللّه‏ِ لَوَّوْا رُؤسَهُمْ...» الآيه[3].
و مماطله، مثل قوله  صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: «ليّ الواجد يخلّ عقوبته وعرضه»[4].
وقوله  صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: «ليّ الواجد ظلم»[5].
و غير اين‏ها، لكن در اين آيه به قراين جملات بعد مراد به هم بافتن است از پيش خود.
«بالكِتابِ» ؛ يعنى مدّعى مى‏شوند كه اين كتاب آسمانى است. «لِتَحْسَبُوهُ مِنَ الْكِتابِ» مراد از حسبان، گمان است، لكن در اينجا معنى اين است كه شما را به گمان بيندازند؛ يعنى توهّم كنيد كه اين بافته‏هاى آن‏ها جزو كتاب آسمانى است.
«وَ ما هُوَ مِنَ الْكِتابِ»؛ ساحت قدس انبيا از اين مزخرفات و كفريات منزّه و مبراست و ابدا اين‏ها كتاب وحى نيست و از انبيا صادر نشده.
«وَ يَقُولُونَ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللّه‏ِ»؛ و اين كتاب‏ها را نسبت به خدا مى‏دهند.
«وَ ما هُوَ مِنْ عِنْدِ اللّه‏ِ»، بلكه مِن عند انفسهم و شياطينهم.
«وَ يَقُولُونَ عَلَى اللّه‏ِ الْكَذِبَ»؛ دروغ بر خدا مى‏بندند.
«وَ هُمْ يَعْلَمُونَ»؛ و حال آنكه مى‏دانند كه اين كتاب وحى نيست و از جانب خدا نيامده و دروغ صرف است و كذب بر خدا و رسول از گناهان بسيار بزرگ است، به خصوص در همچه موارد.
--------------------------------------------------------
[1] .  بعض از يهود كه پاره‏اى از كلمات را تحريف مى‏كنند و در معناى غير آن‏ها استعمال مى‏كنند . . . و كلمه «راعنا» مى‏گويند به قصد سب به زبان زشت خود و طعنه زدن به دين. سوره نساء: آيه 46.
[2] .  زمانى كه شما به دره‏هاى كوه بالا مى‏رفتيد و فرار مى‏كرديد و همراهى نكرديد احدى از كسانى كه در ميدان جنگ مبارزه مى‏كردند. سوره آل عمران: آيه 153.
[3] .  و زمانى كه گفته شد به آن‏ها بياييد تا پيغمبر براى شما طلب مغفرت كند، سرها را زير مى‏اندازند. سوره منافقون: آيه 5.
[4] .  به تأخير انداختن پرداخت قرض از سوى بدهكار، در حالى كه مى‏تواند، آينده و آبروى او را از بين مى‏برد. مجمع البحرين: ج1، ص381 .
[5] .  تأخير انداختن اداى دين ظلم است. مجمع البيان: ج2، ص780.

نوشتن دیدگاه