هشتم خواندن نماز عيد است و آن دو ركعت است در ركعت اوّل حمد و سوره اءعْلى بخواند و بعد از قرائت پنج تكبير بگويد و بعد از هر تكبيرى اين قنوت را بخواند :

اَللّهُمَّ اَهْلَ الْكِبْرِياَّءِ وَالْعَظَمَةِ وَاَهْلَ الْجُودِ وَالْجَبَرُوتِ وَاَهْلَ الْعَفْوِ

خدايا اى اهل بزرگى و عظمت و اى شايسته بخشش و قدرت و سلطنت و اى شايسته عفو

وَالرَّحْمَةِ وَاَهْلَ التَّقْوى وَالْمَغْفِرَةِ اَسْئَلُكَ بِحَقِّ هذَا الْيَومِ الَّذى

و رحمت و اى شايسته تقوى و آمرزش از تو خواهم به حق اين روزى كه

جَعَلْتَهُ لِلْمُسْلِمينَ عيداً وَلِمُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ ذُخْراً [وَشَرَفاً]

قرارش دادى براى مسلمانان عيد و براى محمد صلى الله عليه و آله ذخيره و شرف

وَمَزِيْداً اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تُدْخِلَنى فى كُلِّ خَيْرٍ

و فزونى مقام كه درود فرستى بر محمد و آل محمد و درآورى مرا در هر خيرى كه

اَدْخَلْتَ فيهِ مُحَمَّداً وَ الَ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تُخْرِجَنى مِنْ كُلِّ سُوَّءٍ اَخْرَجْتَ

درآوردى در آن خير محمد و آل محمد را و برونم آرى از هر بدى و شرى كه برون آوردى

مِنْهُ مُحَمَّداً وَ الَ مُحَمَّدٍ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَعَلَيْهِمْ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ

از آن محمد و آل محمد را - كه درودهاى تو بر او و بر ايشان باد - خدايا از تو خواهم

خَيْرَ ما سَئَلَكَ مِنْهُ عِبادُكَ الصّالِحُونَ وَاَعُوذُ بِكَ مِمَّا اسْتَعاذَ مِنْهُ

بهترين چيزى را كه درخواست كردند از تو بندگان شايسته ات و پناه برم به تو از آنچه پناه بردند از آن

عِبادُكَ الْصّالِحُونَ

بندگان شايسته ات
پس تكبير ششم بگويد و به ركوع رود و بعد از ركوع و سجود برخيزد به ركعت دوّم و بعد از حمد سوره وَالشَّمْسِ بخواند پس چهار تكبير بگويد و بعد از هر تكبيرى آن قنوت را بخواند و چون فارغ شد تكبير پنجم گويد و به ركوع رود پس نماز را تمام كند و بعد از سلام تسبيح زهراءعَليهَاالسَّلام بفرستد و بعد از نماز عيد دعاهاى بسيار وارد شده است و شايد بهترين آنها دعاى چهل و ششم صحيفه كامله باشد و مستحب است كه نماز عيد در زير سمان و بر روى زمين بدون فرش و بُوريا واقع شود و آنكه برگردد از مُصَلّى از غير آن راهى كه رفته بود و دعا كند از براى برادران دينى خود به قبولى اعمال
نهم زيارت كند امام حسين عليه السلام را
دهم بخواند دعاى ندبه را كه بعد از اين بيايد انشاءالله تعالى و سيّد بن طاوس فرموده كه چون از دعا فارغ شود به سجده رود و بگويد:

اَعُوذُ بِكَ مِنْ نارٍ حَرُّها لا يُطْفى

پناه مى برم به تو از آتشى كه حرارتش خاموش نشود
وَجَديدُها لا يَبْلى وَعَطْشانُها لا يَُرْوى      پس بگذارد گونه راست را و بگويد :
و تازه اش كهنه نگردد و تشنه اش سيراب نشود

اِلهى لا تُقَلِّبْ وَجْهى فى النّارِ بَعْدَ سُجُودى وَتَعْفيرى لَكَ بِغَيْرِ مَنٍّ

خدايا بدست آتش مسپار چهره ام را پس از سجده كردنم و بخاك ماليدنم آن را براى تو بدون اينكه منّتى

مِنّى عَلَيْكَ بَلْ لَكَ الْمَنُّ عَلَىَّ

بر تو داشته باشم بلكه تو بر من منّت دارى

پس بگذارد گونه چپ را وبگويد:

اِرْحَمْ مَنْ اَساَّءَ وَاقْتَرَفَ وَاسْتَكانَ وَاعْتَرَفَ

رحم كن كسى را كه بد كرده و به نافرمانى دست زده و بيچاره گشته و اعتراف بدانها دارد

پس برگردد بحال سجده و بگويد:

اِنْ كُنْتُ بِئْسَ الْعَبْدُ فَاَنْتَ نِعْمَ الرَّبُّ عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِكَ فَلْيَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ

اگر من بد بنده اى هستم پس تو خوب پروردگارى هستى بزرگ است گناه بنده ات پس بايد گذشت تو نيز
عِنْدِكَ يا كَريمُ   پس بگويد:     اَلْعَفْوَ الْعَفْوَ    صد مرتبه آنگاه سيد فرموده :
نيكو باشد اى خداى كريم * * * * * * گذشت خواهم گذشت خواهم

وَلا تَقْطَعْ يَوْمَكَ هذا بِالْلَّعْبِ وَالاِْهْمالِ وَاَنْتَ لا تَعْلَمُ اَمَرْدُودٌ اَمْ مَقْبُولُ

و مگذران اين روزت را به بازى و اهمال كارى در صورتى كه تو نمى دانى آيا مردود درگاهى يا اينكه اعمالت

الاْعْمالِ فَاِنْ رَجَوْتَ الْقَبُولَ فَقابِلْ ذلِكَ بِالشُّكْرِ الْجَميلِ وَاِنْ خِفْتَ

پذيرفته شده پس اگر اميد پذيرفته شدن دارى برابرش كن به سپاسگزارى نيكو و اگر از بازگشتنش ترسى

الرَّدَّ فَكُنْ اَسيرَ الْحُزْنِ الطَّويلِ

دست به گريبان اندوه طولانى باش
روز بيست و پنجم سنه صد و چهل و هشت به قول بعضى وفات امام جعفر صادق عليه السلام واقع شده و بعضى روز وفات را نيمه رجب گفته اند و سبب وفات آن حضرت زهرى بوده كه در انگور به آن حضرت خورانيده بودند و روايت شده كه چون هنگام وفات آن حضرت شد چشمهاى خود را گشود و فرمود كه خويشان مرا جمع كنيد چون همه جمع شدند بسوى ايشان نظر كرد و فرمود شفاعت ما نمى رسد به كسى كه نماز را سبك بشمارد و اعتنا به شاءن او ننمايد.

نوشتن دیدگاه