بدانكه اين ماه اوّل ماههاى حرام است كه حق تعالى در قرآن مجيد ذكر فرموده و سيّد بن طاوس روايتى نقل كرده كه ذى القعده محلّ اجابت دعا است در وقت شدّت و در روز يكشنبه اين ماه نمازى با فضيلت بسيار از رسول خداصَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله روايت كرده كه مجملش آن است كه هر كه آن را بجا آورد توبه اش مقبول و گناهش آمرزيده شود و خصماء او در روز قيامت از او راضى شوند و با ايمان بميرد و دينش گرفته نشود و قبرش ‍ گشاده و نورانى گردد و والدينش ازاو راضى گردند و مغفرت شامل حال والدين او و ذريّه او گردد و توسعه رزق پيدا كند و ملك الموت با او دروقت مردن مداراكند وبه آسانى جان او بيرون شود و كيفيّت آن چنان است كه در روز يكشنبه غسل كند و وضو بگيرد و چهار ركعت نماز گذارد در هر ركعت حمد يك مرتبه و قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌ سه مرتبه و مُعَوَّذَتَيْن يك مرتبه پس استغفار كند هفتاد مرتبه و ختم كند استغفار

را به لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ الْعَلىِّ الْعَظيمِ پس بگويد: يا عَزيزُ يا غَفّارُ

جنبش و نيروئى نيست جز به خداى والاى بزرگ * * * اى نيرومند اى بسيار آمرزنده

اغْفِرْ لى ذُنُوبى وَذُنُوبَ جَميعِ المُؤ مِنينَ وَالْمُؤ مِناتِ فَاِنَّهُ لا يَغْفِرُ

بيامرز گناهانم را و گناهان همه مردان مؤ من و زنان با ايمان را كه نيامرزد كسى

الذُّنُوبَ اِلاّ اَنْتَ

گناهان را جز تو

فقير گويد ظاهر آن است كه اين استغفار مذكور و دعاى بعد را بعد از نماز بايد بجا آورد و بدانكه روايت شده كه هر كه در يكى از ماههاى حرام سه روز متوالى كه پنجشنبه و جمعه و شنبه باشد روزه بدارد ثواب نهصد سال عبادت براى او نوشته شود و شيخ اَجَلّ علىّ بن ابراهيم قمّى فرموده كه در ماههاى حرام گناهان مضاعف مى شودو همچنين حسنات روز يازدهم سنه صدوچهل وهشت روز ولادت با سعادت حضرت امام رضاعليه السلام است شب پانزدهم شب مباركى است خداوند نظر رحمت مى فرمايد بر بندگان مؤ منين خود و كسى كه در اين شب به طاعت حق تعالى مشغول باشد از براى او باشد اجر صد نفر سائح يعنى روزه دار ملازم مسجد كه معصيت نكرده باشد خدا را طرفة العينى چنانكه در روايت نبوى صَلَّى اللَّهِعَلِيهِوَاله است پس اين شب را مغتنم شمار و مشغول كن خود را به طاعت و عبادت و نماز و طلب حاجات از خدا همانا روايت شده كه هر كه سؤ ال كند در اين شب حاجتى از خداوند تعالى به او عطا خواهد شد روز بيست و سوّم سنه دويست و سه به قولى شهادت حضرت امام رضاعليه السلام واقع شده و زيارت آن حضرت از نزديك و دور سُنَّت است :

قالَ السَّيِّدُ بْنُ

سيد بن

طاوُس فِى الاِْقْبالِ وَرَاَيْتُ فى بَعْضِ تَصانيفِ اَصْحابِنا الْعَجَمِ

طاوس در كتاب اقبال فرموده من در برخى از كتابهاى علماى شيعه غير عرب

رِضْوانُ اللّهِ عَلَيْهِمْ اَنَّهُ يُسْتَحَبُّ اَنْ يُزارَ مَوْلينا الرِّضا عَلَيْه السَّلامُ

رضوان الله عليهم ديدم كه نوشته بود مستحب است زيارت مولاى ما حضرت رضا عليه السلام

يَوْمَ ثالِثٍ وَعِشْرينَ مِنْ ذِى الْقَعْدَةِ مِنْ قُرْبٍ اَوْ بُعْدٍ بِبَعْضِ

در روز بيست و سوم ماه ذى قعده از دور و نزديك بوسيله برخى از

زياراتِهِ الْمَعْرُوفَةِ اَوْ بِما يَكُونُ كَالزِّيارَةِ مِنَ الرِّوايَةِ بِذلِكَ شب

زيارتهاى معروف آن حضرت يا بدان چه مانند زيارت باشد از رواياتى كه در اين باره رسيده