روز اوّل روز عيد فطر است و اعمال آن چند چيز است :
اوّل آنكه بخوانى بعد از نماز صبح و نماز عيد آن تكبيراتى را كه در شبش بعد از نماز فريضه مى خواندى
دوّم آنكه بخوانى بعد از نماز صبح دعائى را كه سيّد روايت كرده اَللّهُمَّ اِنّى تَوَجَّهْتُ اِلَيْكَ بِمُحَمَّدٍ اِمامى الخ و شيخ اين دعا را بعد از نماز عيد ذكر فرموده
سوّم بيرون كردن زكوة فطره است از هر سرى صاعى پيش از نماز عيد به تفصيلى كه در كتب فقهيّه است و بدانكه زكوة فطره واجب مؤ كّد است و شرط قبولى روزه ماه رمضان و سبب حفظ تا سال ديگر است و حق تعالى آن را مقدّم بر نماز ذكر فرموده در اين آيه شريفه قَدْ اَفْلَحَ مَنْ تَزَكّى وَ ذَكَرَاسْمَ رَبِّهِ فَصَلّى
چهارم غسل است و بهتر آن است كه اگر ممكن شود از نهر غسل كنى و وقت آن بعد از طلوع فجر است تا زمان بجا آوردن نماز عيد چنانچه شيخ فرموده و در جزء روايتى است كه غسل را در زير سقفى بكن و چون خواستى غسل كنى بگو :
اَللّهُمَّ ايمانا بِكَ وَتَصْديقا
خدايا بخاطر ايمان به تو و تصديق
بِكِتابِكَ وَاتِّباعُ سُنَّةِ نَبيِّكَ مُحَمَّدٍ صَلّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ
كتاب تو و پيروى از روش پيغمبرت محمد صلى اللّه عليه و آله
پس بسم اللّه بگو و غسل كن و چون از غسل فارغ شدى بگو:
اَللّهُمَّ اجْعَلْهُ كَفّارَةً لِذُنُوبى وَطَهِّرْ
خدايا قرارش ده كفاره گناهانم و دين و مذهبم را
دينى اَللّهُمَّ اَذْهِبْ عَنِّى الدَّنَسَ
پاك گردان خدايا دور كن از من چركى را
پنجم پوشيدن جامه نيكو و به كار بردن بوى خوش و رفتن به صحرا در غير مكّه براى نماز كردن در زير آسمان
ششم پيش از نماز عيد در اوّل روز افطار كنى و بهتر آنست كه به خرما يا به شيرينى باشد و شيخ مفيد فرموده مستحب است تناول كردن مقدار كمى از تربت سيّدالشهداء عليه السلام كه شفا است از براى هر دردى
هفتم آنكه چون مهيّا شدى از براى رفتن به نماز عيد بيرون نروى مگر بعد از طلوع آفتاب و آنكه بخوانى دعاهائى را كه سيّد در اقبال نقل كرده از جمله از ابوحمزه ثمالى روايت كرده از حضرت امام محمّد باقرعليه السلام كه فرمود بخوان در عيد فطر و قربان و جمعه وقتى كه مهيّا شدى به جهت بيرون رفتن به نماز اين دعا را:
اَللّهُمَّ مَنْ تَهَيَّاءَ فى هذَا الْيَوْمِ اَوْ تَعَبَّاءَ اَوْ اَعَدَّ
خدايا هر كه آماده شده در اين روز يا مهيا
وَاسْتَعَدَّ لِوِفادَةٍ اِلى مَخْلُوقٍ رَجاَّءَ رِفْدِهِ وَنَوافِلِهِ وَفَواضِلِهِ
و مستعد و مجهز گشته براى ورود به يكى از مخلوقاتت به اميد جايزه و صله و بهره ها
وَعَطاياهُ فَاِنَّ اِلَيْكَ يا سَيِّدى تَهْيِئَتى وَتَعْبِئَتى وَاِعْدادى
و عطاهاى او ولى اى آقاى من تنها بسوى تو است آمادگى و تهيه
وَاسْتِعْدادى رَجاَّءَ رِفْدِكَ وَجَوائِزِكَ وَنَوافِلِكَ وَفَواضِلِكَ وَفَضاَّئِلِكَ
و استعداد و تجهيز من به اميد جايزه و صله ها و بهره ها و بخششها و فضلها
وَعَطاياكَ وَقَدْ غَدَوْتُ اِلى عيدٍ مِنْ اَعْيادِ اُمَّةِ نَبيِّكَ مُحَمَّدٍ صَلَواتُ
و عطاهاى تو و بامداد كردم در عيدى از عيدهاى امت پيامبرت محمد كه درودهاى تو
اللّهِ عَلَيْهِ وَعَلى الِهِ وَلَمْ اَفِدْ اِلَيْكَ الْيَوْمَ بِعَمَلٍ صالِحٍ اَثِقُ بِهِ قَدَّمْتُهُ
بر او و برآلش باد و البته ورود من بسوى تو نه به اميد كردار شايسته اى است كه بدان اطمينان داشته و پيشكش آورده
وَلا تَوَجَّهْتُ بِمَخْلُوقٍ اَمَّلْتُهُ وَلكِنْ اَتَيْتُكَ خاضِعاً مُقِرّاً بِذُنُوبى
باشم و نه اينست كه به مخلوقى رو كرده و آرزومندش باشم بلكه با حال خضوع به درگاه تو آمده و معترف به گناه
وَاِساَّئَتى اِلى نَفْسى فَيا عَظيمُ يا عَظيمُ يا عَظيمُ اِغْفِرْ لِىَ الْعَظيمَ مِنْ
و بدى خود بر نفس خويشتنم پس اى خداى بزرگ . . . . . . . . بيامرز بزرگ گناهانم را زيرا
ذُنُوبى فَاِنَّهُ لا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ الْعِظامَ اِلاّ اَنْتَ يا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ يا
نيامرزد گناهان بزرگ را جز تو اى كه معبودى جز تو نيست اى
اَرْحَمَ الرّاحِمينَ
مهربانترين مهربان
